نرگس عبدالهی - دانشجوی ارشد ایمونولوژی، گروه ایمونولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
محمود محمودی - استاد ایمونولوژی ،مرکز تحقیقات ایمونولوژی، پژوهشکده بوعلی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران. استاد ایمونولوژی، گروه ایمونولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
آمنه رئوف رحمتی - کارشناس ارشد انگل شناسی، گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
سید علیرضا اسماعیلی - استادیار ایمونولوژی، مرکز تحقیقات ایمونولوژی، پژوهشکده بوعلی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران. استادیار ایمونولوژی، گروه ایمونولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

نقاط کنترل ایمنی (Immune checkpoints) مجموعه ای از گیرنده های تنظیمی می باشند که باعث کنترل پاسخ های ایمنی، حفظ تولرانس و هموستاز می شود. سلول های توموری می توانند با به خدمت گرفتن این نقاط از دسترس پاسخ های اختصاصی ضد تومورال بگریزند و گسترش پیدا کنند. از مهم ترین نقاط وارسی مسیر PD-۱/PD-L۱ است. PD-L۱ توسط تمام سلول های توموری بیان شده و اتصال آن به PD-۱ روی لنفوسیت های T سایتوتوکسیک (CTL) اختصاصی تومور، منجر به سرکوب CTL می شود. در واقع PD-L۱ به عنوان یک فاکتور تومورزا عمل می کند که به طور چشمگیری تومورزایی و متاستاز را افزایش می دهد. همچنین میزان بیان PD-۱ و PD-L۱ یک بیومارکر پروگنوستیک در انواع تومورها می باشد و می تواند پیش آگهی بیماری را پیش بینی کند. در نتیجه یکی از جدیدترین و مهمترین روش های ایمونوتراپی سرطان برای ایجاد یک پاسخ ایمنی ضد تومورال قوی استفاده از مهارکننده های نقاط کنترل ایمنی (ICIs) و به طور ویژه مهارکننده های مسیر PD-۱/PD-L۱ است. از سال ۲۰۱۴ تاکنون هفت دارو برپایه آنتی بادی های مونوکلونال ضد PD-۱ و PD-L۱ توسط سازمان غذا و داروی آمریکا برای استفاده بالینی در طیف وسیعی از سرطان ها تایید گردیده است. شناخت مکانیسم های دقیق مسیر PD-۱/PD-L۱ به عنوان یک نقطه کنترل ایمنی مهم در سرطان مورد نیاز می باشد. مطالعه مروری حاضر به بررسی برهمکنش های این مسیر با سلول های توموری و همچنین تاثیر مهار کننده های PD-۱/PD-L۱ بر سلول های توموری می پردازد.

سرطان, PD-۱, PD-L۱, مهارکننده های نقاط کنترل ایمنی, ICIs