ملیحه طالبی امرئی - PhD Candidate, Department of Psychology, Roudehen Branch, Islamic Azad University, Roudehen, Iran
نسترن شریفی - Assistant Professor, Department of Psychology, Roudehen Branch, Islamic Azad University, Roudehen, Iran
افسانه طاهری - Assistant Professor, Department of Psychology, Roudehen Branch, Islamic Azad University, Roudehen, Iran

مقدمه و هدف: قرار گرفتن در شرایط حساس دانشگاهی غالبا سلامت روانی و جسمی دانشجویان را تحت تاثیر قرار می‎دهد. هدف پژوهش حاضر مدل یابی کفایت اجتماعی از روی تاب‎آوری با میانجی‎گری سازگاری تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران بود. روش کار: روش این پژوهش توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را تمام دانشجویان در حال تحصیل دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه‎گیری طبقه‎ای نسبتی نمونه ای به حجم ۳۲۰ نفر انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه‎های کفایت اجتماعی فلنر (۱۹۹۰)، تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) و سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک (۱۹۸۹) استفاده شد. برای بررسی داده ها از روش ضریب همبستگی پیرسون و مدل تحلیل مسیر و نرم افزارهای SPSS نسخه ۲۴ و Lisrel نسخه ۸/۸۰ بهره گرفته شد. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد تاب آوری اثر مستقیمی بر سازگاری تحصیلی (۰/۳۳=ß، ۰/۰۰۱>P) و کفایت اجتماعی (۰/۱۵=ß، ۰/۰۰۱>P) دارد. همچنین سازگاری تحصیلی اثر مستقیمی بر کفایت اجتماعی (۰/۲۸=ß، ۰/۰۰۱>P) دارد. سازگاری تحصیلی در رابطه بین تاب آوری و کفایت اجتماعی نقش میانجی داشت. نتیجه گیری: مدل کفایت اجتماعی از روی تاب‎آوری با میانجی‎گری سازگاری تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران برازش مطلوبی دارد. با توجه به نقش تاب آوری در افزایش سازگاری تحصیلی و کفایت اجتماعی، ایجاد باورهای مثبت در زمینه سلامت و نیز آگاه سازی افراد ازآثار تاب‎آوری اهمیت می یابد.

Academic adjustment, Resilience, Social competence, Students, تاب آوری, دانشجویان, سازگاری تحصیلی, کفایت اجتماعی