افشین بهمنی - PhD, Assistant Professor, Department Public Health, Faculty of Health, Kurdistan University of Medical Sciences, Sanandaj, Iran
فردین غریبی - MSc, Management Development and Human Resources, Kurdistan University of Medical Sciences, Sanandaj, Iran
مهدی حقی - PhD, Assistant Professor, Department of Public Health, Faculty of Health and Nutrition, Lorestan University of Medical Sciences, Khorramabad, Iran
آرزو فلاحی - Associate Professor, Social Determinants of Health Research Center, Research Institute for Health Development, Kurdistan University of Medical Sciences, Sanandaj, Iran
سودابه یزدان جو - Midwifery Bachelor, Infertility Center, Kurdistan University of Medical Sciences, Sanandaj, Iran
اسرا نصرتی - Master’s Student, Department of Public Health, Faculty of Health, Kurdistan University of Medical Sciences, Sanandaj, Iran
سحر نوروزی - Master’s Student, Department of Public Health, Faculty of Health, Kurdistan University of Medical Sciences, Sanandaj, Iran
فاطمه شالودگی - Master’s Student, Department of Public Health, Faculty of Health, Kurdistan University of Medical Sciences, Sanandaj, Iran

مقدمه و هدف: ازجمله عوامل خطر بالقوه در ایجاد مشکلات زناشویی، وجود ناسازگاری های موجود میان زوجین است .مطالعات کلی کاهش در سازگاری زناشویی زوجین را در زمینه مشکل ناباروری نشان داده است. این مطالعه با هدف تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر سازگاری زناشویی در زنان نابارور در بین مراجعان به مرکز نازایی استان کردستان انجام شده است. روش کار: در این مطالعه مداخله ای از طریق نمونه گیری مستمر ۹۰ زن نازا انتخاب شدند که برای پیگیری، تشخیص و درمان نازایی به کلینیک نازایی واقع در مرکز استان مراجعه کرده بودند. ابزار جمع آوری اطلاعات استفاده از پرسش نامه اسپانیر بود. داده ها در نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۰ وارد و با استفاده از آزمون های آماری تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: در مقایسه نمره ابعاد رضایت زناشویی، همبستگی، توافق، ابراز محبت و سازگاری کل زنان بررسی شده در دو گروه قبل از مداخله تفاوت معنی دار آماری نداشتند. بعد از انجام مداخله آموزشی، نمره ابعاد رضایت زناشویی، همبستگی و ابراز محبت و سازگاری کل در زنان نازای گروه مداخله به طور معنی داری بیشتر از زنان گروه کنترل بود (۰/۰۵p>)، اما در بعد توافق دو نفری تفاوت معنی دار نبود (۰/۲۹= p). نتیجه گیری: می توان بر اساس این نتایج آموزش های لازم را به منظور افزایش میزان رضایت زناشویی در زوجین نابارور طرح ریزی و اجرا کرد.

Infertile women, Life skills, Marital adjustment, سازگاری زناشویی, زنان نابارور, مهارت های زندگی