علیرضا حبیبی - BSc in Medical Laboratory Science, Student Research Committee, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
محمدتقی رحیمی - Assistant Professor, Center for Health Related Social and Behavioral Sciences Research, Shahroud University of Medical Sciences, Shahroud, Iran
مریم سلمانی سراجی - MSc of Biostatistics, Department of Biostatistics and Epidemiology, School of Health, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
سیف علی مهدوی - Assistant Professor, Amol Faculty of Paramedical Sciences, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran

مقدمه و هدف: وجود شپش بر روی بدن را پدیکلوزیس می گویند. آلودگی به شپش، یکی از شایع ترین آلودگی های انگلی است که دارای اهمیت بهداشتی قابل توجه ای است. انجام بررسی های اپیدمیولوژیک می تواند باعث تعیین وضع آلودگی و مشخص شدن ارتباط آن با عوامل محیطی شود. رطوبت کافی و تراکم جمعیتی بالا، محیط زیست مناسبی برای ازدیاد جمعیت شپش را در استان مازندران فراهم آورده است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع پدیکلوزیس در استان مازندران از سال ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۸ انجام گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، داده های مرتبط با فراوانی ابتلا به پدیکلوزیس و جمعیت استان مازندران در فاصله زمانی سال ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۸ از شبکه بهداشت استان مازندران جمع آوری شد. سپس نتایج اطلاعات جمع آوری شده به تفکیک متغیر های جنسیت، سن و محل سکونت با استفاده از آزمون آماری رگرسیون پواسون مورد آنالیز قرار گرفت. یافته ها: بررسی سابقه افراد مراجعه کننده به شبکه بهداشت استان مازندران از سال ۱۳۹۱-۱۳۹۸، فراوانی پدیکلوزیس را ۲۴۳۴۸۷ مورد نشان داد. بیشترین میزان آلودگی در سال ۱۳۹۴ (۱/۶۱ درصد) دیده شد. پدیکلوزیس در جنس مونث ۵/۶ برابر جنس مذکر (۰/۰۵> P) و در بین ساکنین مناطق روستایی ۲/۱ برابر مناطق شهری بود (۰/۰۵> P). بیشترین میزان آلودگی مربوط به گروه سنی ۱۲-۶ سال بود. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که سن، جنس و محل سکونت از متغییرهای حائز اهمیت در شیوع پدیکلوزیس می باشند در نتیجه پیشنهاد می شود که بیشترین تمرکز برای کنترل و پیشگیری پدیکلوزیس به این متغییرها معطوف شود.

Infestation, Pediculosis, Prevalence, Lice, Mazandaran, آلودگی, پدیکلوزیس, شیوع, شپش, مازندران