محمدایمان روح بخش ارفعی - انستیتو مهندسی نفت، دانشکده مهندسی شیمی، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران، ایران
بهنام صدایی سولا - انستیتو مهندسی نفت، دانشکده مهندسی شیمی، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران، ایران
سیاوش ریاحی - انستیتو مهندسی نفت، دانشکده مهندسی شیمی، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران، ایران

معمولا برای اطمینان از تامین گاز در زمان اوج مصرف، آن را در زیرزمین ذخیره میکنند. با پیشرفت ذخیره سازی در صنعت نفت، به بهینهسازی عملکرد مخازن ذخیره و برداشت حداکثری از این مخازن توجه شده است. در این مقاله به بهینه سازی حفر چاه ها در یک مخزن واقعی گاز میعانی با هدف افزایش ظرفیت ذخیره سازی و بیشینه کردن راندمان تولید میعانات پرداخته و حفر چاه های جدید براساس قابلیت مخزن بررسی میشود. حفر چاه های تزریقی جدید و چینش آنها با توجه به خواص پتروفیزیکی مخزن همچون تراوایی، تخلخل، اشباع سیالات و چیدمان چاه های موجود است. متفاوت بودن چاه های تزریق با تولید باعث می شود در ذخیرهسازی، حجم بیشتری از گاز باقی مانده مخزن در جریان تولید استخراج شود و راندمان تولید میعانات افزایش یابد. چگونگی آرایش بهینه چاه ها برای ذخیره سازی و استفاده از چاه های افقی بررسی شده و نتایج نشان می دهند که این کار باعث کاهش تعداد چاه های لازم و افزایش بهره وری میعانات در زمان ذخیرهسازی می شود. مقایسه بهره دهی چاه افقی با چاه عمودی نشان می دهد که چاه افقی، علاوه بر افزایش شاخص بهره دهی، تشکیل و تجمع میعانات را به تاخیر می اندازد و تاثیر تجمع میعانات بر مقدار بهره دهی را کاهش می دهد. تراوایی، تخلخل و اشباع بهترتیب بیشترین اثر را بر تابع هدف می گذارند و آرایش بهینه چاه ها در این مخزن گازمیعانی، به نحوی که دبی لازم برای زمان اوج مصرف تامین شود، در مدت ۲۰ سال باعث افزایش ۱ میلیون بشکه ای تولید میعانات گازی باقی مانده در مخزن می شود.

ذخیره سازی, گاز میعانی, آرایش بهینه چاه ها, راندمان میعانات, چاه افقی