مجید حضرتی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران ، ایران
محمدتقی حیدری - دانشیار گروه جغرافیا، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
جعفر مهدیون - کارشناس ارشد شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان، زنجان، ایران

یکی از اهرم های اصلی در موفقیت طرح ها و برنامه های توسعه شهری، هماهنگی میان سازمان ها و کنشگران توسعه شهری است. چرا که، تمرکزگرایی یا تعدد سازمان ها و نهادهای اداره کننده شهری موجب سردرگمی و اتلاف منابع شهری و ناموفق بودن تهیه و اجری طرح های توسعه شهری خواهد شد. این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی بدنبال تحلیل نقش کنشگران طرح های توسعه شهری در ساماندهی و توسعه کالبدی-فضایی در منطقه۳ شهر زنجان است. گردآوری داده ها با مطالعات میدانی و کتابخانه ای انجام شد. جامعه آماری با روش نمونه گیری گلوله برفی ۳۰نفر انتخاب شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل عاملی، مدل معادلات ساختاری و مدل چندموضوع-چندبازیگر با نرم افزارSPSS، SmartPLS و Mactor استفاده شد. نتایج نشان داد که شاخص های «الگوی توسعه شهری مطلوب» با ضریب ۸۲۴/۰؛ «آلودگی» با ضریب ۸۳۳/۰ ؛ «توسعه گردشگری» با ضریب ۸۳۷/۰؛ و «تقویت امنیت» با ضریب ۸۲۹/۰ بیشترین ارتباط و همبستگی را با تهیه و اجرای طرح های توسعه شهری داشته است. همچنین، بیشترین تاثیر کنشگران برای سازه اجتماعی با ضریب تاثیر ۸۰۱/۰ و سازه زیست محیطی با ضریب ۵۹۲/۰ است. علاوه براین، شهرداری رابطه مستقیم با اداره راه و شهرسازی و شرکت های مهندسین مشاور در تهیه و اجرای طرح های شهری دارد و نهادهای محلی و شهروندان چندان مورد توجه قرار نگرفته اند.

برنامه ریزی شهری, طرح های توسعه, کنشگران شهری, مدل مکتور, شهر زنجان