سمیه صمدی - دانشجوی ارشد روان شناسی عمومی، موسسه آموزش عالی اقبال لاهوری، مشهد، ایران
رضا ایل بیگی - استادیار، گروه روانشاسی، موسسه آموزش عالی اقبال لاهوری، مشهد، ایران( نویسنده مسئول) Reza.ilbeigy@eqbal.ac

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی رضایت زناشویی بر اساس چشم انداز زمان، احساس کهتری، اضطراب جنسی در زنان مبتلا به بیماری های رحم بود. این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری زنان متاهل مبتلا به بیماری های رحم در شهر مشهد در بهار ۱۴۰۱بودند. تعداد ۲۲۳ زن مبتلا به بیماری رحم با روش غیرتصادفی در دسترس انتخاب شدند. در جمع­آوری اطلاعات از پرسشنامه های رضایت زناشویی انریچ (۱۹۸۷)، چشم انداز زمان زیمباردو (۱۹۹۹)، احساس کهتری دیکسون و استرانو (۱۹۹۰)، خود پنداره جنسی اسنل (۱۹۹۵) استفاده گردید. داده های جمع­آوری شده با روش ضریب همیستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شد. برای تحلیل داده­ها از نرم افزار۲۳SPSS- استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین  احساس کهتری، اضطراب جنسی با رضایت زناشویی رابطه معکوس و معنادار و بین زیرمقیاس­های گذشته منفی و حال منفعل با رضایت زناشویی رابطه مستقیم و معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نیز آشکار کرد که ۴/۴۰ درصد از واریانس رضایت زناشویی بر اساس احساس کهتری، اضطراب جنسی و گذشته بد تبیین می شود (۰۱/۰P<). با توجه به تاثیر تجارب زندگی و بیماری های جسمانی و روانی بر رضایت زناشویی، پیشنهاد می­شود در تدوین برنامه ­های حمایتی خانواده، به این مهم توجه گردد.

اضطراب جنسی, احساس کهتری, چشم انداز زمان, رضایت زناشویی, زنان مبتلا به بیماری های رحم