زهرا بارورزکوچه قلعه - دانشجوی کارشناسی ارشد روا نشناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان،اصفهان، ایرا ن
مصطفی حجت شمامی - دانشجوی کارشناسی ارشد روا نشناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان،اصفهان، ایرا ن
لیدا بشیری - دانشجوی دکتری تخصصی روا نشناسی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
مهشید فیروزآبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد روا نشناسی بالینی، واحد خوراسگان، دانشگاه ازاد اسلامی، اصفهان، ایران

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش فرزندپروری ذهن آگاهانه بر مشکلات رفتاری و هیجانی و کیفیت رابطه والد فرزند در مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال نقص توجه-بیش فعالی انجام شده است. طرح پژوهش حاضر به صورت شبه آزمایشی پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه به حجم ۳۰ مادر دارای فرزند مبتلا به اختلال نقص توجه-بیش فعالی بر اساس ملاک های ورود به پژوهش به صورت در دسترس انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش (n=۱۵) و کنترل (n=۱۵) جایگزین شدند. آموزش فرزندپروری ذهن آگاهانه به صورت گروهی در طی ۸ جلسه برای آزمودنی های گروه آزمایش ارائه شد. جهت جمع آوری داده ها از سیاهه رفتاری کودک (CBCL) و پرسشنامه رابطه والد-کودک (CPRS) استفاده شد. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که بین نمرات پس آزمون مشکلات رفتاری و هیجانی و رابطه والد-فرزند در افراد گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (p<.۰۵). نتایج حاکی از آن بود که برنامه آموزش فرزندپروری ذهن آگاهانه سبب کاهش مشکلات رفتاری و هیجانی و بهبود تعامل والد با فرزند شده است.

فرزند پروری، ذهن آگاهی، مشکلات رفتاری و هیجانی، کیفیت رابطه والد-فرزند