مهدی نجفی - دکتری فقه اصول، حوزه علمیه قم
حمزه نجفی - سطح ۳ حوزه، دکتری فقه و حقوق، حوزه علمیه قم

در کتاب لسان العرب واژه اخلاق را جمع خلق یا خلق به معنای سجیه دانسته. و کتاب العین اخلاق که جمع خلق است را بهمعنای طبیعت گرفته که مقصود از طبیعت هم همان سرشت وسجیه است که در لسان العرب به آن معنا آورده شده است.بنابراین اخلاق یعنی حالات وصفات ماندگاری که گویا جزء طبیعت فرد شده است. پس با توجه به این مطلب خلق یعنیمجموعه صفات نسبتا پایداری که به حقیقت انسان نسبت داده میشود. غزالی ماده خلق وخلق را یکی می داند وتفاوت آنها رادر معنا مطرح می کند، بدین جهت که خلق به معنای آفرینش اختیاری است اما خلق به معنای آفرینش غیر اختیاری می داندوقائل به این است که خلق تغییر پذیر نیست اما خلق تغییر پذیر است وپیامبران آمده اند که خلق را تغییر دهند. در مفرداتراغب اصفهانی اخلاق را جمع خلق یا خلق دانسته وبه نیرو وسرشت باطنی معنا وبا چشم بصیرت درک می شود وآن را دربرابر خلق که به شکل وصورت محسوس است قرار داده است

اخلاق اسلامی، حقوق اسلامی، صفات اخلاقی