محمود رضا هاشمی نسب - کارشناس ارشد بخش اکتشافات سازمان زمین شناسی مرکز شیراز
پدرام عطارزاده - دانشجوی دوره دکترای زمین شناسی اقتصادی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
مهرداد کریمی - استادیار گروه زمین شناسی اقتصادی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز
محمد حسن ازادی - دانشجوی دوره دکترای زمین شناسی اقتصادی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال

انرژی زمین گرمایی، انرژی تجدیدپذیری می باشد که از حرارت قابل استخراج ناشی از گرمای توده های مذاب و واپاشی مواد رادیواکتیو موجود در اعماق زمین به دست میآید. برخلاف سوخت های فسیلی، این انرژی به عنوان یک منبع انر ژی نسبت اً پاکیزه و قابل تجدید ، در نظر گرفته میشود. انواع منابع تامین انرژی زمین گرمایی شامل: ١) انرژی هیدروترمال، ٢) لایههای تحت فشار، ٣) تختهسنگ های خشک و داغ، ۴) تودههای مذاب است. به طور کلی استفاده از انرژی زمین گرمایی را می توان در چند گروه طب قه بندی کرد، که در هر گروه کاربردهای مختلفی وجود دارد که با توجه به شرایط اقتصادی، اجتماعی، جغرافیایی و اکولوژیکی هر منطقه برای تولید نیروی الکتریکی یا هر کاربرد مناسب صنعتی، کشاورزی یا خانگی قابل استفاده میباشد . استفاده از این منبع انرژی با انتشار اتم سفری کم، دارای اثرات سودمندی بر محیط زیست می باشد؛ البته بهرهبرداری از انرژی زمین گرمایی نیز از آلودگیهای زیست محیطی مبرا نیست. اثرات زیست محیطی پروژههای زمین گرمایی را میتوان به طور خلاصه این گونه بیان کرد: ١) آلودگی هوا، ٢) آلودگی آب های سطحی و زیر زمینی، ٣) آلودگی صوتی، ۴) اثرات بر پوشش گیاهی، ۵) اثرات بر جوامع زیستی جانوری، ۶) اثرات بر زمین شناسی سطحی و خاک.

انرژی زمین گرمایی، اثرات زیست محیطی، منابع تامین انرژی زمین گرمایی، موارد استفاده انرژی زمین گرمایی