داریوش ناصری - باشگاه پژوهشگران جوان، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران.
علی اکبر شمسی پور - استادیار، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
محمد رضوانی - استادیار دانشگاه پیام نور-گروه علمی محیط زیست و منابع طبیعی

حفاظت، بهره برداری و مدیریت پایدار از منابع آبخیز با هدف تامین نیازهای نسل حاضر و حفظ این منابع برای نسل های آتی، از اولویت های اساسی است. هدف این پژوهش، تعیین درجه­ی تناسب سرزمین برای کاربری مرتع با استفاده از روش ارزیابی چند معیاره (MCE) بر مبنای منطق فازی است. با در نظرگیری مدل اکولوژیک مخدوم برای کاربری مرتع، نه معیار بارش ، ارتفاع، شیب، بافت خاک، رسوب، خاک،        گروه هیدرولوژیک خاک، عمق خاک، تراکم پوشش گیاهی و کاربری موجود زمین برای ارزیابی انتخاب و از سازمان ها و ادارات مربوطه تهیه گردید. برای تعیین وزن هر معیار از روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) استفاده شد و در نرم­افزار Arc/GIS۹.۳  با استفاده از عمل­گر ترکیب خطی وزنی (WLC) کلیه­ی لایه­های اطلاعاتی با همدیگر تلفیق شدند و نقشه­ی رستری توان مرتع داری تهیه شد. تناسب نهایی منطقه برای مرتع داری به ۵ طبقه­ی بسیار خوب، خوب، متوسط، ضعیف و خیلی ضعیف طبقه بندی شد و نقشه­ی پهنه بندی آن تهیه شد. نتایج نشان داد که ۱۱۸۶ هکتار (۶/۱۵ %) از منطقه دارای توان بسیار خوب، ۷/۱۶۶۷ هکتار (۰۹/۲۲ %) توان خوب، ۵/۱۸۷۲ هکتار (۶۶/۲۴ %) توان متوسط، ۲۱۷۶ هکتار (۶۳/۲۸ %) توان ضعیف و ۶۸۰ هکتار (۹/۸ %)  بسیار ضعیف برای مرتع­داری است. نتایج نشان می دهد که ترکیب سامانه ی اطلاعاتی جغرافیایی و تصمیم گیری های چند متغیره در ارزیابی تناسب سرزمین برای کاربری کشاورزی-مرتع داری بسیار کارآمد می باشد.

ارزیابی چند معیاره, سقزچی چای, مرتع, منطق فازی, AHP