حسن حیدری - دانشیار گروه مشاوره، واحد خمین دانشگاه آزاد اسلامی، خمین، ایران
طاهره فضائلی - دانشجوی دکترای تخصصی مشاوره دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمین، خمین، ایران

هدف از پژوهش انجام شده بررسی اثربخشی نامثلث سازی بر رضایت زناشویی بوده و روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی زوجین آشفته مراجعه­کننده به مرکز مشاوره و روان­درمانی روزبه در سطح شهر تهران در بازه زمانی ۶ ماهه بوده که در مجموع شامل ۷۵ زوج بودند که ۳۲ نفر از زوجین (۱۶ زوج) به وسیله مصاحبه تشخیصی و به صورت نمونه­گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند که به طور تصادفی به دو گروه ۱۶ نفری (۸ زوج) آزمایش و گواه تقسیم شدند. آزمودنی­ها به پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ(۱۹۹۸) پاسخ دادند.آموزش نامثلث سازی به گروه آزمایش در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه­ای به روش بوئنی آموزش داده شد و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. سپس بعد از آموزش نامثلث سازی،هر دو گروه به پرسشنامه ­ها مجددا پاسخ­دادند. برای بررسی آمار استنباطی پژوهش، آزمون تحلیل کوواریانس به کار گرفته شد. بررسی میانگین های اصلاح شده با روش کوواریانس نشان دادند که میانگین رضایت زناشویی در گروه کنترل ۰۴/۱۴۲ و میانگین رضایت زناشویی در گروه آزمایش ۲۱/۱۶۴ بوده است و این تفاوت بیانگر این است که گروه آزمایش به میزان (۰۵/۰>P) از رضایت زناشویی بیشتری برخوردار می باشد و می توان برای افزایش رضایت زناشویی از آموزش خود متمایزسازی برای زوجین استفاده کرد.

اختلاف زوجین, رضایت زناشویی, روابط زوجین, نامثلث سازی