زینب محمدنژاد - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه محقق اردبیلی اموزگارابتدایی ناحیه یک اردبیل

امروزه نقش آموزش وپرورش در شکوفایی ارزشهای والای انسانی بر هیچکس پوشیده نیست. این نظام نه تنها در عینیت بخشیدن به زندگی مادی و معنوی فرد متوقف و محدود نمیشود، بلکه تمام شوون فرهنگی و اجتماعی او را در بر میگیرد و عامل رشد و تحول اساسی جامعه میگرد. در همین راستا هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش نظام آموزش وپرورش در ارتقای بهره وری فرهنگی و اجتماعی کشور میباشد. روش پژوهش حاضر از نوع کیفی بوده و شیوه گردآوری داده ها مبتنی بر شیوه کتابخانه ای یا اسنادی میباشد. نحوه تحلیل داده ها نیز مبتنی بر روش توصیفی – تحلیلی است. یافته های پژوهش حاکی از آن است نظام آموزش وپرورش راهکارهایی همچون کسب مهارتهای لازم برای تعیین سرنوشت خویش به صورت صحیح و اصولی، چگونگی تحصیل زندگی سعادتمند و رضایتبخش، روشهای سازگاری با شرایط اجتماعی، راه های تحصیل حقوق فردی و اجتماعی به شیوه مناسب و در نهایت تمرین برای ظاهرشدن در قامت شهروند مسئولیتپذیر و فره یخته را جهت افزایش بهره وری فرهنگی و اجتماعی بکار میگیرد. ارتباط دوسویه فرهنگ و بهره وری ونقش خوداتکائی انسانها در بازسازی این دو روشن میشود. زیرا فرهنگ و بهره وری هر دو با انسان شروع میشودند و به انسان نیز ختم مییابند. به عبارت صریح کلمه در یک جامعه هنگامی که فرهنگ قانون پذیری و مسئولیتپذیری و احترام به حقوق دیگران حکمفرما باشد و هنگامی که جامعه علمینگر بوده و فرهنگ اجتماعی بودن را درک کرده باشد، در آن جامعه فرهنگ بهره وری نیز در تمامی فعالیتهای اجتماعی وفرهنگی راه یافته و حاکمیت پیدا کرده است.

آموزش وپرورش، ارتقای بهره وری، فرهنگی، اجتماعی