بهزاد هاشمیان - کارشناس ارشد جامعه شناسی جوانان، دانشگاه مازندران، دبیر علوم اجتماعی
ایمان احمدی سرابی - کارشناس ارشد، پژوهش علوم اجتماعی، دانشگاه دانش البرز- قزوین، دبیر علوم اجتماعی
سایه خدایاری مطلق - دانشجوی دکتری مسائل اجتماعی ایران، دانشگاه مازندران، دبیر علوم اجتماعی

در جهان رقابتی امروز، بی شک یکی از ابزارهای مهم در ایجاد تحول و بقای سازمان و رسیدن به اهداف و رسالت های موردنظر، برنامه ها و رویکردهای نوین آموزش است ؛ در این میان، آنچه مقوله تحول را حیات می بخشد و بقای سازمان را تضمین می کند، عنصر انسان و توسعه منابع انسانی است . آموزش وپرورش یکی از نهادهای مهم اجتماعی است که در پیشرفت اقتصادی ، اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی جامعه بیشترین نقش را داراست ؛ اکثر اندیشمندان و صاحب نظران آن را زیربنای رشد و توسعه می دانند. پیشرفت و ترقی جامع کنونی درگرو تامین نیروی انسانی ماهر و متخصص است . نیروی انسانی به مانند خونی در کالبد سازمان است که حیات و بقای سازمان را در عصر کنونی تضمین می کند. سازمان آموزش وپرورش بیش از هر سازمان دیگری با توجه به ماهیت آن وابسته به نیروی انسانی با عملکرد تاثیرگذار و بهره وری بالا می باشد. هدف پژوهش حاضر تحلیل جامعه شناختی تاثیر سرمایه اجتماعی و فرهنگی بر میزان بهره وری منابع انسانی در آموزش وپرورش و با تاکید بر نقش معلمان است . روش مطالعه در این تحقیق تحلیل اسنادی است که با پشتوانه از یافته های تحقیقات گذشته به تحلیل نقش سرمایه اجتماعی و فرهنگی بر بهره وری معلمان پرداخته است . یافته های تحقیق نشان می دهد که در اکثر تحقیقات سرمایه فرهنگی (تحصیلات، آموزشهای ضمن خدمت ، مهارتهای شغلی ) و سرمایه اجتماعی (شرکت در شوراها، شرکت در کارگروههای تخصصی ) بر بهره وری نیروی انسانی (معلمان) آموزش وپرورش تاثیر مثبت و معناداری داشته است .

سرمایه اجتماعی ، سرمایه فرهنگی ، منابع انسانی (معلمان)، بهره وری .