زهرا کشاورزی - کارشناسی ارشد پژوهش هنر ، موسسه آموزش عالی آپادانا ، شیراز ، ایران

مقاله حاضر به بررسی برخی دیدگاههای ژان فرانسوا لیوتار، اندیشمند نامدار فرانسوی نیمه دوم قرن بیستم ، و گئورگ گادامر فیلسوف آلمانی سده بیستم درباره هنر میپردازد. لیوتار که به سبب نظریات جنجالی اش درباره افول روایت های کلان و پسامدرنیته شهرتی عالمگیر یافت با بهرهگیری از کلیدواژگانی چون امر والا، غیر قابل نمایش ، تخالف و اصوات خاموش به گمانه زنی انتقادی خود در قلمرو هنر می پردازد. گادامر از جمله فلاسفه معاصری است که توجهی خاص به زیبایی شناس ی کرده و در مسیر فلسفی خود به نقد زیبایی شناسی کانت م ی پردازد، او آگاهی زیبایی شناختی را انتزاعی می داند که اثر هنری را از بستر خود، یعنی تاریخ و تجربه آدمی جدا میکند. انتزاع ملازم با تجربه زیبایی شناختی به طور تصنعی حقیقت را در گستره دانش مفهومی علوم تجربی محدود نموده و منکر حقیقت غیر مفهومی علوم انسانی و هنر می شود. در این جستار تلاش شده است با مطرح عقاید این دو فیلسوف در باب هنر، به شباهت ها و تفاوتهای این دو پرداخته شود.

ژان فرانسوا لیوتار، گئورگ گادامر، هنر معاصر، پسامدرنیسم ، حقیقت زیبایی