فرزانه عباسی - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی ، آموزگار چهارم ابتدایی ، بوشهر، بندر کنگان

در تحقیق حاضر ما به بررسی رابطه سرمایه اجتماعی به صورت متغیر مستقل وکفایت اجتماعی به صورت متغیر وابسته در بین دانشجویان دانشگاه عسلویه می پردازیم . جامعه آماری ۳۵۰۰ دانشجوی مشغول به تحصیل در سال تحصیلی ۹۱_۹۲ در دانشگاه پیام نور و علمی کاربردی می باشد که به روش مورگان ۴۰۰ نمونه انتخاب کردیم و از آنها آزمون گرفته شد. روش انجام پژوهش توصیفی پیمایشی است . این دو موضوع از مقوله های مهم جامعه امروزی به ویژه در قشر دانشگاهی دانست که از اهمیت خاصی برخوردار است و مربوط به درونی کردن ارزش ها و هنجارها و اجتماعی شدن و کسب مهارت ها و شایستگی های اجتماعی از طریق آموزش می باشد. معانی کامل به این صورت است : کفایت اجتماعی اصطلاحی است که برای تعیین مداخله هایی به کار می رود که موجب ترغیب مهارت های اجتماعی یا شایستگی اجتماعی در دانشجویان می گردد و سرمایه اجتماعی را می توان مجموعه معینی از هنجارها و ارزش های غیر رسمی ، ارزش های فرهنگی و مذهبی از قبیل دلسوزی ، نوع دوستی ، انصاف ، صداقت ، اعتماد ، همکاری مبتنی بر معیارهای مشترک ، تعاون و بردباری یا اطلاعات ، ایده ها ، راهنمایی ها ، فرصت های تجاری ، حمایت عاطفی ، اعتماد و همکاری که کیفیت و کمیت تعاملات اجتماعی یک جامعه را شکل می دهد در نظر گرفت . نتایج این تحقیق به این قرار است که بین سرمایه اجتماعی ۵۷% و کفایت اجتماعی ۷۵% در بین دانشجویان رابطه مثبتی وجود دارد و هرچقدر سرمایه اجتماعی ( اعتماد ، حمایت ادراک شده ، مشارکت ) بالاتر می رود میزان کفایت اجتماعی نیز به همان اندازه بالا می رود .

سرمایه اجتماعی ، کفایت اجتماعی ، اعتماد، هنجار ، مهارت، مشارکت