بهمن شریفی - دکترای مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان
گلناز قریشی - کارشناس آموزش و پرورش ابتدایی، دانشگاه آزاد اسلامی مرکز آق قلا
آناهیتا سن سبلی - دانشجوی دکترای ریاضی، گروه علوم پایه، دانشگاه صنعتی شاهرود
ماجده شریفی - دانش آموز رشته علوم تجربی، دبیرستان حضرت فاطمه س، شهرستان آق قلا

هدف پژوهش حاضر ارائه مدل افزایش نقش فناوری های نوین در بهبود وکارامدی نظام تعلیم و تربیت ، بود.رویکرد پژوهش ، کیفی و بر مبنای نظریه برخاسته از داده بود. مشارکت کنندگان در این مطالعه ۱۵ نفر ازخبرگان و صاحبنظران نظام تعلیم وتربیت بودند. مشارکت کنندگان به شیوه نمونه گیری هدفمند و با روش گلوله برفی تا مرز اشباع نظری انتخاب شدند. داده ها از طریق مصاحبه عمیق و نیمه ساخت یافته و از روش مقایسه مداوم اشتراوس و کوربین گردآوری شدند. برای دستیابی به روایی از چک کردن به وسیله مشارکت کنندگان و برای تعیین پایایی ، از راهبرد تائید همکاران پژوهشی ، استفاده شد. روش تحلیل داده ها، تحلیل محتوای استقرایی با بهره گیری از کدگذاری در سه سطح باز، محوری و انتخابی بود. پس از بررسی و کدگذاری سه مرحله ای، مدل پارادایمی مورد نظر، در قالب مدل پارادایمی تدوین شد.

تعلیم و تربیت ، فناوری، مدل پارادایمی