اسکندر طاهری - دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شیراز، شیراز، ایران
لیلا جمشیدیان - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شیراز، شیراز، ایران
احمد ترکفر - دانشیار مدیریت ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز، شیراز، ایران
مهرزاد مقدسی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شیراز، شیراز، ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر میزان مشارکت در فعالیت های اوقات فراغتی مبتنی بر ورزش بر توانمندی اجتماعی و رشد اجتماعی دبیران مدارس طراحی و اجرا گردید. روش پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی و از روش علی و مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دبیران مدارس استان بوشهر تشکیل داد که تعداد دقیق و جامع ای از آنان دردسترس نبود. لذا بر اساس فرمول حجم نمونه کوکران تعداد ۳۸۴ نفر به عنوان نمونه پژوهش مشخص شدند. پس از پخش و جمع آوری پرسشنامه های پژوهش تعداد ۳۲۱ پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. روش نمونه گیری در پژوهش حاضر به خوشه ای تصادفی و با توجه به مناطق جغرافیایی استان بوشهر بود. ابزار گردآوری اطلاعات در پژوهش حاضر شامل سه پرسشنامه وضعیت اوقات فراغتی مبتنی بر ورزش کریمیان و همکاران (۱۳۹۲)، توانمندی اجتماعی مرل و همکاران (۲۰۱۱) و رشد اجتماعی الیس و ایتزمن (۱۹۹۰) بود. روش آماری مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل روش معادلات ساختاری بود. نتایج نشان داد که مشارکت در فعالیت های اوقات فراغتی مبتنی بر ورزش بر توانمندی اجتماعی تاثیری معنادار به میزان ۴۹۸/۰ دارد. نتایج نشان داد که مشارکت در فعالیت های اوقات فراغتی مبتنی بر ورزش بر رشد اجتماعی تاثیری معنادار به میزان ۵۲۷/۰ دارد.

مشارکت ورزشی, اوقات فراغت, توانمندی اجتماعی, رشد اجتماعی