محمدرضا عدل پرور - عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت ایران (سرپرست دانشکده فنی و مهندسی دا
حمیدرضا وثوقی فر - عضو بخش آزمایشگاهی سازه وزلزله دانشگاه برکلی - کالیفرنیا PEER

پارکهای تحقیقاتی به عنوان مجموعه هایی که با ارایه قوانین حمایتی و خدمات پشتیبانی متمرکز، امکان رشد و گسترش سریع واحدهای تحقیقاتی و تکمیل چرخه تحقیقات از دانشگاه ها تا صنایع را فراهم می نمایند و در بر گیرنده موسسات وشرکتهایی می باشند که در حال حاضر به صورت پراکنده شکل می گیرند. این گونه پارکها معمولا به دلیل هزینه های بالا برای ادامه حیات دچا رمشکل هستند. پارکهای تحقیقاتی که در جهان امروز با عناوین مختلف از جمله پارک فناوری، تکنوپولیس، مناطق ویژه تحقیقاتی، شهرک تحقیقاتی شناخته می شوند، بطور کلی در سه هدف عمده تکمیل چرخه تحقیقات از دانشگاه تا صنایع و تسریع روند انتقال فناوری، حمایت از موسسات و شرکتهای تحقیقاتی نوپا و کمک به رشد و موفقیت آنها و تجاری سازی نتایج تحقیقات مشترک می باشند. ابتدا عوامل تاثیرگذار در شکل گیری پارکهای فناوری اطلاعات در بسترهای اجتماعی، سیاسی و اقتصادی بررسی و با شناسایی پارکهای فناوری کشورهای جهان تحت عناوین مختلف، نقش این پارکها در توسعه و جهانی شدن تحقیق و توسعه (R&D) مورد ارزیابی قرار می گیرد. با توجه به اهمیت پارک ها، در فرایند توسعه ملی ، طرح ایجاد پارکهای فن آوری به منظور پیوند معقول به بازار جهانی، از طریق مشارکت در توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات مورد توجه قرار می گیرد. از مشکلات ایجاد پارکهای فناوری درایران فقدان مدیران با تجربه و آگاه است . از این رو سرمایه گذاری در ای بخش ضروری است . باید در نظر داشت فعالیت انکوباتورها نیز می تواند درصورت عدم مدیریت صحیح باعث رانت خواری گردد. این امر نیز باید در رابطه با احداث پارکهای فن آوری در کشور مد نظر قرار گیرد.

پارک فناوری ، تحقیق ، توسعه ، صنایع ، تجاری سازی ، نرم افزار