مهیار مستشیری - گروه مهندسی عمران- سازه، دانشکده مهندسی، دانشگاه زنجان
بهزاد سعیدی رضوی - پژوهشگاه استاندارد، پژوهشکده فناوری و مهندسی، گروه پژوهشی ساختمانی و معدنی، کرج
جمال احمدی - گروه مهندسی عمران- سازه، دانشکده مهندسی، دانشگاه زنجان
حمیدرضا امینی - مهندسی عمران سازه، دانشکده مهندسی، دانشگاه زنجان
علی گوهررخی - گروه مهندسی عمران، دانشگاه جامع علمی کاربردی شهرداری های خراسان رضوی

یکی از مسائل مهم در تولید بتن، تنوع محیطی است که بر بتن و عناصر ساخته شده از این ماده تاثیر می گذارد. با توجه به اهمیت ویژگی های مختلف بتن در شرایط کوتاه مدت و بلندمدت، این مقاله با هدف بررسی تاثیر شرایط دمایی اولیه بتن خود تراکم بر ویژگی های بلندمدت آن و تعیین دمای بهینه اولیه بتن می باشد. برای این منظور، آزمایش های متعددی در سه شرایط دمایی ۵، ۲۰ و ۴۰ درجه سانتیگراد برای ارزیابی رئولوژی و خواص مکانیکی بتن تازه در محدوده ۷ و ۲۸ روز انجام شد. در این آزمایش ها، از مخلوط های معدنی جایگزین سیمان مانند میکرو سیلیس، خاکستر بادی و زئولیت برای ساخت نمونه های بتنی استفاده شد. نتایج نشان می دهد که خواص مکانیکی نمونه ها با افزایش دمای اولیه در کوتاه مدت افزایش می یابد، در حالی که چنین خواصی در طولانی مدت در مقایسه با نمونه های ساخته شده در دمای اولیه پایین تر کاهش می یابد. علاوه بر این، سیالیت بتن خود تراکم با افزایش دمای اولیه افزایش می یابد.

بتن خودتراکم, دمای اولیه بتن, مقاومت بتن, دوام بتن, رئولوژی, دمای بهینه