رضا کرمی[۱]- حسین شریفی طرازکوهی[۲] تاریخ دریافت: ۱۱/۴/۱۳۹۸- تاریخ پذیرش:۱۰/۷/۱۳۹۸ چکیده آزادی بیان به عنوان یکی از حقوق بنیادین بشر به شمار می آید، آزادی بیان یکی از پیش فرض های ضروری برای تحقق یک جامعه دموکراتیک است ولی به علت اینکه ممکن است با سایر حقوق تعارض داشته باشد به یک حقی مناقشه پذیر تبدیل شده است، پس نمی توان آن را به عنوان یک حق مطلق قلمداد نمود پس محدودیت هایی برای اعمال آن همچون امنیت ملی، نظم عمومی، منافع عمومی، حفظ آبرو و حیثیت دیگران و غیره اجراء شده است. در این مقاله با روش تحلیلی– توصیفی در چارچوب هنجارها، ساختارها و نهادهای حقوق عمومی و تحلیل محدودیت حق آزادی بیان در کنوانسیون حقوق بشر آمریکا پرداخته شده است.سئوال ما در این تحقیق این است که حق آزادی بیان حقی مطلق است یا خیر؟ در پاسخ به مقید بودن این حق علاوه بر رعایت ملاحظات مربوط به منافع عمومی با رعایت موازین حقوق بشری قابل اعمال می باشد. [۱]- دانشجوی دکتری، حقوق عمومی، گروه حقوق عمومی و بین الملل، ، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران Reza_karami۵۷@yahoo.com -[۲] استاد و عضو هیئت علمی، گروه حقوق عمومی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی ، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران: نویسنده مسئول Hsharifit@yahoo.com

آزادی بیان, امنیت ملی, حقوق بنیادین, کنوانسیون حقوق بشر آمریکا