مریم سعادت دورابی - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران. رایانامه: maryam.sadat۶۲۲@gmail.com
سید عسکری حسینی مقدم - استادیار گروه حقوق، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران. (نویسنده مسئول). رایانامه: dhoseini@gmail.com
احمد اسفندیاری - استادیار گروه حقوق، واحد جویبار، دانشگاه آزاد اسلامی، جویبار، ایران. رایانامه: a.moghaddari@gmail.com

فرزند طبیعی فرزند حاصل از رابطه خارج از نکاح را گویند که از ارث و برخی حقوق اجتماعی محروم است. تبعیض میان اطفال قانونی و اطفال طبیعی با اصل تساوی افراد مذکور در اصول ۱۹ و ۲۰ قانون اساسی متعارض است. در اسناد بین المللی به برابری همه افراد تصریح شده و ایران نیز طبق اسنادی که به آنها ملحق گردیده، متعهد به رفع هرگونه تبعیض شده است. منتقدان در مقایسه ایران با برخی دول غربی معتقدند که برای اطفال طبیعی، حقوق کمتری نسبت به بقیه اشخاص در نظر گرفته شده است بااین حال، در ایران تعداد افرادی که از نظر حقوقی ولدزنا و فرزند طبیعی محسوب می شوند، بسیار کم است و عملا کسی به این علت از حقوق خود محروم نمی شود.با توجه به یافته های پژوهش حاضر اولا به نظر می رسد، طفل طبیعی نسبت به افراد عادی از همه حقوق بهره مند نبوده که این محرومیت در ارث جدی تر است. ثانیا با توجه به ماده ی ۱۱۶۷ قانون مدنی، ولد زنا، ملحق به زانی نمیشود، بنابراین اطفال نامشروع در برخی حقوق احوال شخصیه با اطفال مشروع، تمایز دارند. ولی در خصوص سایر حقوق باید با روش استقرایی در مقررات پراکنده داخلی و بین المللی محدوده مشخصی برای این حقوق تعیین کرد. در اسناد بین المللی هیچگونه تفاوتی میان اطفال مشروع و نامشروع از حیث حقوق انسانی وجود ندارددر این تحقیق که از نوع بنیادی است و به مبانی و اصول پرداخته، جمع آوری اطلاعات، کتابخانه ای است و سپس اطلاعات به روش توصیفی تحلیلی پردازش شده اند.

فرزند طبیعی, نسب نامشروع, اصل عدم تبعیض, اصل مشروعیت