راضیه راستی
فائزه جهان پور
نیلوفر معتمد
جمیله کیانی

مقدمه: حضور والدین طی القاء بی هوشی همیشه یک مسئله بحث برانگیز بوده است، درحالی که مطالعات اولیه نشان داده اند حضور والدین می تواند اضطراب آنان را کاهش و مشارکت آن ها را افزایش دهد، هدف از این مطالعه ارزیابی حضور والدین طی القاء بی هوشی کودکان بر میزان اضطراب والدین می باشد.   روش کار: در این کارآزمایی بالینی ۶۰ والد، کودک ۲ تا ۱۱ ساله تحت عمل جراحی اتنخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. در گروه آزمون والدین طی القاء بی هوشی در کنار کودک حضور داشتند. اضطراب والدین بر اساس پرسشنامه اضطراب اسپیل برگر در دو مرحله قبل و بعد از عمل جراحی کودک سنجیده شد و در نهایت داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های کای دو، دقیق فیشر، تی و تی زوج در نرم افزار SPSS/۱۸ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .   یافته ها: میانگین نمرات اضطراب والدین بین دو گروه قبل از عمل جراحی تفاوت آماری معنادار نداشت و میانگین نمرات اضطراب آن ها بعد از عمل جراحی تفاوت آماری معناداری داشت (۰۳۵/۰ p = ) . میزان اضطراب و هم چنین متغیر های جمعیت شناختی قبل و بعد از عمل جراحی بین دو گروه، تفاوت آماری معناداری نداشت.   نتیجه نهایی: نتایج نشان داد که حضور والدین طی القاء بی هوشی هیچ اثر سودمندی بر کاهش اضطراب آن ها نداشته است و لازم است مداخلاتی موثر جهت آماده سازی و کاهش اضطراب والدین کودکان تحت عمل جراحی صورت گیرد.

Anesthesia induction, Anxiety, Parental presence, اضطراب, القاء بی هوشی, حضور والدین