سجاد عالی محمودی سراب - دانشجوی دکتری جنگل داری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
جهانگیر فقهی - دانشیار گروه جنگل داری و اقتصاد جنگل، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران
افشین دانه کار - دانشیار گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران
پدرام عطارد - دانشیار گروه جنگل داری و اقتصاد جنگل، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران

هرساله سطح زیادی از پوشش گیاهی موجود برروی زمین طعمه آتش­ سوزی می­شود. عامل­ های زیادی در عرصه­ های مختلف منابع طبیعی منطقه را برای ایجاد و گسترش آتش­ سوزی­ ها مستعد می­­ کنند. این عامل­ ها علاوه­ بر اینکه ماهیت متفاوتی دارند، میزان تاثیرشان نیز از منطقه­ ای به منطقه دیگر متفاوت است. پژوهش پیش­ رو با دو هدف تعیین میزان تاثیر معیارهای مکانی مختلف بر وقوع آتش ­سوزی و تعیین مناطق دارای پتانسیل خطر آتش سوزی با کمک روش تلفیقی فرآیند تحلیل سلسله­ مراتبی و سیستم اطلاعات جغرافیایی در ناحیه رویشی زاگرس واقع در شمال استان خوزستان انجام شد. پس از آنالیز نقشه­ های پایه، نقشه ­های نمایه معیارها ایجاد شدند و مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل نقشه­­ های نمایه توپوگرافی، نمایه کاربری، نمایه اقلیمی، نمایه زیستگاه­های حساس و نقشه­ های نمایه پوشش گیاهی (سوخت) نشان داد که به­ ترتیب ۱۵/۵۵، ۵۹/۵۳، ۱۰/۷۵، ۲۰/۶ و ۳۵/۷ درصد از سطح کل منطقه مورد مطالعه در محدوده با پتانسیل خطر آتش ­سوزی خیلی زیاد و خطر زیاد قرار دارد. نتایج تجزیه و تحلیل نقشه پتانسیل خطر آتش­ سوزی نشان داد که ۸/۶۴ درصد از کل منطقه در محدوده خطر آتش­ سوزی بسیار زیاد قرار دارد. نتایج صحت ­سنجی نیز نشان داد که ۹/۶ درصد از مناطق سوخته ­شده در محدوده با خطر بسیار زیاد و ۶۷/۳ درصد در محدوده با خطر زیاد قرار دارند، بنابراین نتایج پژوهش پیش ­رو نشان می­ دهد که ترکیبی از فرآیند تحلیل سلسله­ مراتبی و سیستم اطلاعات جغرافیایی می­ تواند برای تعیین مناطق دارای پتانسیل آتش­ سوزی کارآمد باشد.

آتش سوزی, تحلیل سلسله مراتبی, جنگلهای زاگرس, سامانه اطلاعات جغرافیایی