محمدجواد سپهری نودیجه - دانشجوکارشناسی ارشد رشته حقوق نفت و گاز، دانشگاه صنعت نفت

انرژی های تجدیدپذیر امروزه نقش مهمی در کربن زدایی اقتصاد و در نتیجه مقابله با فرآیندهای تغییرات اقلیم ایفا می کنند.هیچ پیمان بین المللی خاصی وجود ندارد که منابع انرژی تجدیدپذیر را به طور خاص تنظیم کند.در این مقاله، ما مفاد مربوط به انرژی های تجدیدپذیر و تغییرات اقلیم را که در کنوانسیون چارچوب تغییر اقلیم سازمان ملل متحد (UNFCCC)، پروتکل کیوتو، اساسنامه آژانس بین المللی انرژی های تجدیدپذیر (IRENA)، طرح انرژی پایدار برای همه، صندوق اقلیم سبز(GCF)، ابتکار اقلیم پاریس-نایروبی، توافق پاریس در مورد تغییرات اقلیم و مذاکرات و اعلامیه های بین المللی مرتبط با تغییرات اقلیم آمده است، را تجزیه و تحلیل می کنیم .در عین حال، رویه حل اختلافات هیات حل و فصل اختلافات سازمان تجارت جهانی نشان می دهد که یارانه به توسعه منابع انرژی تجدیدپذیر مغایر با قوانین سازمان تجارت جهانی است و این امر نگرانی هایی را ایجاد کرده است.نویسنده توصیه می کند که جامعه بین المللی باید روی یک برنامه تنظیم استراتژیک برای اجرای اهداف توسعه پایدار تمرکز کند که توجه قابل توجهی به بهبود کارایی استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر دارد.همچنین بر اهمیت ایفای تعهدات تعیین شده ملی خود در چارچوب توافقنامه پاریس در مورد تغییر اقلیم تاکید کنند.

تغییرات اقلیم،حقوق بین الملل،منابع انرژی تجدید پذیر،توافقنامه پاریس، انرژی پایدار