الهام فیاض - دانشجوی دکتری روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
محمدعلی مظاهری - استاد گروه روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
لیلی پناغی - دانشیار پژوهشکده خانواده دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
فاطمه باقریان - دانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

مقدمه: سرطان. بعد از حوادت غیرمترقبه شایع ترین علت مرگ و میر در دوران کودکی و نوجوانی است. مراقبت از کودک مبتلا به سرطان و بویژه مواجهه با فقدان کودک در اثر شکست درمان. مراقب را که در غالب موارد مادر است؛ در معرض طیفی از تجارب و دشواری ها قرار می دهد. هدف پژوهش حاضر واکاوی بدیدارشناسانه تجربیات زیسته مراقبین کودکان مبتلا به سرطان از دشواری های سال های پس از مرگ فرزند بود.روش: این مطالعه به روش کیفی و با استفاده از رویکرد پدیدارشناسی توصیفی انجام گردید. از میان تمام مراقبین اصلی کودکان و نوجوانانی که پیش از ۱۸ سالگی تجربه ی تشخیص شایم ترین سرطان های کودکی را داشته اند و حداقل یکسال از مرگ آن ها گذشته است با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند ۱۰ نفر برای مشار کت در فرایند پژوهش انتخاب شدند و مورد مصاحه قرارگرفتند. همه مصاحبه ها ضبط و سپس خط - به خط دست نویس شد و در نهایت با استفاده از روش کلایزی (۱۹۸۷) تحلیل گردید. یافته: تحلیل داده های حاصل از مصاحبه با مراقبین منجر به شناسایی مضمون اصلی « بر پیوستار دردها » در زمینه ی تجارب زیسته مراقبین کودکان مبتلا به سرطان از چالش ها و تجربیات ناخوشایند در سال های پس از مرگ کودک گردید.

مراقبت، سرطان کودکی، مرگ