بررسی ویژگی های رویشی و فیزیولوژیک پروونانس های پده (Populus euphratica) در عرصه شور ایستگاه بیابان گرمسار
عنوان مقاله: بررسی ویژگی های رویشی و فیزیولوژیک پروونانس های پده (Populus euphratica) در عرصه شور ایستگاه بیابان گرمسار
شناسه ملی مقاله: JR_IJFPR-21-1_010
منتشر شده در در سال 1392
شناسه ملی مقاله: JR_IJFPR-21-1_010
منتشر شده در در سال 1392
مشخصات نویسندگان مقاله:
امیر محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد، واحد گرمسار
محسن کلاگری - استادیار پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، تهران
علیرضا لادن مقدم - استادیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد گرمسار
رسول میرآخوری - کارشناس، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان سمنان، سمنان
خلاصه مقاله:
امیر محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد، واحد گرمسار
محسن کلاگری - استادیار پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، تهران
علیرضا لادن مقدم - استادیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد گرمسار
رسول میرآخوری - کارشناس، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان سمنان، سمنان
گونه پده (Populus euphratica Oliv.) از درختان بومی ایران با گسترش وسیع اکولوژیکی میباشد. از خصوصیات مهم این گونه تحمل آن نسبت به دامنه زیاد دما و شوری خاک است. این گونه به دلیل مقاومت به شرایط اقلیمی گرم و خشک و شوری خاک از قابلیتهای بسیار بالایی برای توسعه جنگلکاری و فضای سبز در مناطق بیابانی برخوردار است. این بررسی با هدف ارزیابی ویژگیهای رویشی، مورفولوژیک و فیزیولوژیک پروونانسهای مختلف پده به منظور معرفی مناسبترین آنها برای کشت در اراضی شور و بیابانی انجام شد. تعداد ۱۶ پروونانس پده با مبداهای مختلف جغرافیایی که در ایستگاه بیابان گرمسار در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال ۱۳۹۰ کاشته شده بودند، انتخاب شد. نمونه برداری از برگ تیمارهای مختلف برای اندازهگیری کلروفیلa و b، کاروتنوئیدها، قند، پرولین و پروتئین کل انجام گردید. همچنین ویژگیهای رویشی شامل قطر یقه، ارتفاع نهال، سطح ویژه برگ و ماده خشک برگ نیز اندازه گیری گردید. آنالیز واریانس ویژگی فیزیولوژیک برگ اختلاف معنی داری را برای مشخصه های پرولین، کلروفیلa، کلروفیلb، کاروتنوئید، قند و پروتئین کل میان پروونانسهای مختلف نشان داد. مقایسه میانگینها نشان داد که اغلب پروونانسها به لحاظ میزان پرولین در گروه اول قرار داشتند. نتایج گروه بندی ویژگی رویشی نشان داد که پروونانسهای گلستان، خجیر، کرمان، زابل، کاشان و دزفول از رشد قطری (۹۵/۱-۱۵/۱ سانتیمتر) و ارتفاعی (۵۱/۱-۱۵/۱ متر) مناسبی برخوردار بوده و به لحاظ آماری همگی در یک گروه قرار گرفتند. همچنین شوری خاک روی رشد ارتفاع اثر منفی داشت. در نهایت پروونانس های معرفی شده برای توسعه جنگل کاری و فضای سبز منطقه، مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
کلمات کلیدی: دما, شوری, پرولین, کلروفیل, قند, پروتئین کل
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1885895/