ناصر باقری مقدم - Member of the faculty of the country's scientific research center, Tehran, Iran.
مریم نوذری - PhD in Technology Management, Tehran University of Science and Research, Iran
حسین حیرانی - Member of the faculty of the country's scientific research center, Tehran, Iran.

در طول سده گذشته کشور ایران تلاش های زیادی برای انتقال فناوری از طریق شرکت های نفتی داشته، ولی کمتر در این عرصه موفق بوده است. یکی از دلایل این عدم توفیق را می توان در میزان ظرفیت جذب شرکت های نفتی در پذیرش فناوری های انتقال یافته جست. هدف پژوهش حاضر تحلیل تاثیر روش های انتقال فناوری بر ارتقای ظرفیت جذب شرکت های نفتی به روش توصیفی پیمایشی است. به این منظور ضمن بررسی کامل معیارهای موثر بر ظرفیت جذب در روش های انتقال فناوری، وضعیت روش های انتقال فناوری در شرکت های اکتشاف و تولید ایران از این منظر مورد پیمایش قرار گرفت . جامعه آماری این پژوهش را کلیه خبرگان و متخصصان حوزه مدیریت فناوری و حوزه نفت و گاز تشکیل دادند که با روش نمونه گیری هدفمند، ۳۱ نفر از آنها انتخاب شد و برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه محقق ساخته و برای تحلیل داده از آزمون تی استفاده شد. نتایج حاکی از آن است که با تکیه بر ۲۰ معیار منتخب ظرفیت جذب و بررسی بیش از ۲۳ روش همکاری در بین شرکت های ایرانی، ۱۵ روش بیشترین تاثیر را بر ظرفیت جذب در شرکت های ایرانی داشته اند. در همین راستا رهیافت های سیاستی نیز ارائه شد.

technology transfer, absorption capacity, exploration and production companies, consortium, joint venture, انتقال فناوری, ظرفیت جذب, شرکت های اکتشاف و تولید, کنسرسیوم, سرمایه گذاری مشترک.