کامبیز اسپهبدی - استادیار، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان مازندران
منوچهر امانی - دانشیار، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور
شیرزاد محمدنژاد کیاسری - عضو هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان مازندران.
حبیب زارع - عضو هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان مازندران
بهنوش جعفری گرزین - عضو هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان مازندران
عظیم چابک - کارشناس ارشد، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان مازندران
محمد احتشام زاده - کارشناس ارشد، سازمان جنگلها مراتع و آبخیزداری کشور (شرکت سهامی چوب فریم).

به منظور تعیین پراکنش بارانک در جنگلهای مرکزی مازندران و عوامل موثر در آن، چهل هزار هکتار از جنگلهای تحت مدیریت شرکت سهامی چوب فریم در چهار ناحیه، از ارتفاع ۵۰۰ متر تا ۲۷۰۰ متر از سطح دریا به فاصله تقریبی ۵ کیلومتر از همدیگر مورد پیمایش قرار گرفت. هر جا که پایه ای از بارانک مشاهده شد، قطعه نمونه ای به مساحت ۱۰ آر پیاده گردید. در قطعات نمونه، مشخصات جغرافیایی و اکولوژیکی منطقه، مشخصات جنگل­شناسی توده حاوی بارانک و نیز صفات کمی و کیفی پایه های آن ثبت شد. نتایج نشان داد، تعداد پایه های بارانک در هر قطعه نمونه از حداقل ۱ تا حداکثر ۱۰ پایه متغیر بود. تراکم پایه های بارانک در جهت های مشرف به غرب و روی خاک کم عمق به طور معنی دار از تراکم آن در جهت های شمالی و روی خاک نیمه عمیق تا عمیق بیشتر بود. بالغ بر ۶/۸۱ درصد از پایه های بارانک در توده های حفاظتی و بهره­برداری نشده و ۴/۱۸ درصد از آنها در توده های تحت بهره برداری مشاهده شدند. اختلاف بین طبقات ارتفاعی از نظر حضور پایه های بارانک معنی­دار (۰۱/۰ < P) بوده و محدوده ارتفاعی ۱۷۵۱ تا ۲۰۰۰ متر از سطح دریا بهترین عرصه حضور آن شناخته شد. بیشترین حضور پایه های بارانک در شیب های ۲۵ تا ۵۰ درصد ثبت گردید. در محدوده ارتفاعی حضور بارانک، بین افزایش خصوصیات کمی پایه­های بارانک (قطر برابر سینه و ارتفاع) با کاهش عمق خاک، افزایش شیب و ارتفاع از سطح دریا نسبت معکوس ولی بین تعداد در هکتار پایه­های آن با تغییرات عوامل اکولوژیکی یاد شده رابطه مستقیم مشاهده شد.

بارانک, پراکنش, شیب, جهت, ارتفاع از سطح دریا