سیدمحمدتقی موسوی - سطح ۴ حوزه علمیه و دانش آموخته مدرسه فقهی امام محمدباقرعلیه السلام، قم، ایران. (نویسنده مسئول)
منصور مظاهری - استاد سطوح عالی حوزه علمیه قم و عضو کمیته فقه عبادات رساله های علمی مرکز مدیریت حوزه علمیه قم، ایران.

نماز یکی از ارکان پنج گانه دین اسلام شمرده شده است. انجام این تکلیف الهی در بهترین زمان، علاوه بر پاداش فراوان، موجب تعظیم و بزرگداشت هرچه بیشتر این آیین دینی است. مشهور فقهای امامی بر این باورند که بهترین زمان برای انجام این واجب الهی، اوقات پنج گانه است و خواندن نماز در سه وقت که در میان شیعیان متداول است، سبب فوت فضیلت وقت نمازهای عصر و عشا می گردد. به همین جهت شیعیان از دیر زمان مورد طعن مخالفان بوده اند. ولی از روایات استفاده می شود که درک فضیلت وقت، منحصر به انجام نمازها در اوقات پنج گانه نیست، بلکه جمع بین نمازها در سه وقت نیز از فضیلت وقت برخوردار است. از روایات موجود در خصوص وقت نماز عصر به دست می آید که ابتدای وقت فضیلت نماز عصر، زمان خاصی ندارد و بعد از خواندن نماز ظهر و نوافل آغاز می شود. همچنین انحصار وقت فضیلت نماز عشا به زمان سقوط شفق قابل نقد بوده و در مقابل، شروع وقت فضیلت نماز عشا بعد از خواندن نماز مغرب و نوافل قابل اثبات است.

وقت فضیلت, اول وقت, جمع میان نمازها, فضیلت جمع