فاطمه احمدی نژاد - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زرند

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر تاب آوری، طرح واره های ناسازگار اولیه و افسردگی دانشجویان افسرده انجام شد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانشجویان دارای افسردگی مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه شهید باهنر کرمان می باشد که از میان آن ها، نمونه ای به حجم ۳۰ نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس و تصادفی ساده در دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های تاب آوری (کانر و دیویدسون، ۱۹۷۹-۱۹۹۱)؛ طرح-واره های ناسازگار اولیه (اسمیت، جوینر، یانگ، تلچ، ۱۹۹۵) و افسردگی (آرون بک، ۱۹۶۱) استفاده شده است. داده ها با کمک نرم افزار spss۲۲ و با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری تحلیل شدند. نتایج تحلیل آزمون کوواریانس نشان داد که میانگین نمرات پس آزمون تاب آوری و افسردگی در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد ولی در طرح واره-های ناسازگار اولیه تفاوت معناداری در دو گروه آزمایش و کنترل مشاهده نشد که در نتیجه تغییرات ناشی از مداخله آموزش مهارت های مثبت اندیشی در تاب آوری و افسردگی دانشجویان مثبت بوده است.

مهارت های مثبت اندیشی، تاب آوری، طرح واره های ناسازگار اولیه، افسردگی