ارزیابی سرعت و مدت پر شدن دانه در ارقام گندم تحت رژیم های مختلف آبیاری تکمیلی
عنوان مقاله: ارزیابی سرعت و مدت پر شدن دانه در ارقام گندم تحت رژیم های مختلف آبیاری تکمیلی
شناسه ملی مقاله: JR_JWR-4-1_005
منتشر شده در در سال 1402
شناسه ملی مقاله: JR_JWR-4-1_005
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
هوشمند امجدی - دانشجوی دکتری، گروه تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران
فرزاد حسین پناهی - استادیار، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران
عادل سی و سه مرده - دانشیار، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران
خلاصه مقاله:
هوشمند امجدی - دانشجوی دکتری، گروه تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران
فرزاد حسین پناهی - استادیار، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران
عادل سی و سه مرده - دانشیار، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران
فرآیند پرشدن دانه تحت تاثیر دو عامل مهم سرعت و طول دورهی پرشدن دانه قرار دارد. سرعت پرشدن دانه صفتی است که میتواند در انتخاب ژنوتیپها در شرایط تنش خشکی طی برنامههای اصلاحی استفاده شود؛ هرچند گزینش به این روش دشوار خواهد بود. این آزمایش با هدف ارزیابی سرعت و مدت پرشدن دانه تحت سطوح مختلف آبیاری تکمیلی در ارقام گندم، به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای آبیاری در ۳ سطح: بدون آبیاری (دیم)، آبیاری در مرحله سنبلهدهی و آبیاری در مراحل سنبلهدهی + اوایل دانهبندی در کرتهای اصلی و تیمار رقم شامل پنج رقم گندم به نامهای آذر۲، ریژاو، سرداری، سیروان و هما در کرتهای فرعی قرار گرفت. نتایج نشان داد تیمار دو بار آبیاری تکمیلی در مراحل سنبله دهی و دانه بندی با میانگین ۴/۱ میلیگرم در روز، بیشترین و تیمار بدون آبیاری با میانگین ۹/۰ میلی گرم در روز، کمترین سرعت تجمع ماده خشک در دانه را داشتند. همچنین رقم هما با میانگین ۳/۱ میلیگرم در روز، بیشترین و رقم ریژاو نیز با میانگین ۰۱/۱ میلیگرم در روز کمترین متوسط سرعت پرشدن دانه را داشتند. تیمار دو بار آبیاری با میانگین ۶/۳۴ روز دارای دوره موثر پرشدن دانه بیشتری نسبت به سایر سطوح آبیاری بود. تیمار بدون آبیاری نیز با میانگین ۳۰ روز دارای کمترین دوره موثر پرشدن دانه بود. به طور کلی آبیاری تکمیلی در مزارع گندم دیم به واسطه افزایش طول دوره پرشدن دانه و همچنین افزایش سرعت پر شدن دانه میتواند سبب افزایش عملکرد و پایداری تولید گردد.
کلمات کلیدی: انباشت دانه, انتقال مجدد, تنش خشکی, فتوسنتز
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1888145/