نقش عرف در فقه ابن ادریس
عنوان مقاله: نقش عرف در فقه ابن ادریس
شناسه ملی مقاله: JR_JJFIGHL-49-1_004
منتشر شده در در سال 1395
شناسه ملی مقاله: JR_JJFIGHL-49-1_004
منتشر شده در در سال 1395
مشخصات نویسندگان مقاله:
داریوش بخردیان - استادیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز
محمد تقی قبولی در افشان - دانشیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد
محمد تقی فخلعی - . استاد گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد.
خلاصه مقاله:
داریوش بخردیان - استادیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز
محمد تقی قبولی در افشان - دانشیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد
محمد تقی فخلعی - . استاد گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد.
شیوه تفکر هر فقیهی در شرایط زمانی و مکانی خاصی شکل گرفته و در استنباط های وی اثرگذار است. تحولات و پیشرفت فقه، نتیجه همین تاثیر و تاثرها است. درک ابنادریس از زمان خود، شناخت جامعهای که در آن میزیسته و تلاش وی برطرف کردن مشکلات و بیان احکام متاثر از آن، سبب شد تا وی به عنوان فقیهی با شهامت بکوشد تا فضای رکود و سکون حاکم بر فقه عصر خود را شکسته و با توصیف این دوران به دوران نازایی عقول و واماندگی ذهنها، ضمن اعتراض به آرای گذشتگان، نقش زمان و مکان را در تحول فقهی بازنماید و فقهی نوین را پایهگذاری کند. از نظر ابن ادریس، عرف عبارت است از عمل یا گفتاری که به صورت پیوسته در میان مردم رایج است. وی معتقد است که عرف به واسطه داشتن دو منشا متفاوت، دو کارکرد مختلف دارد: کارکرد استقلالی که عهده دار کشف حکم است و کارکرد ابزاری که وظیفه تعیین موضوعات و مصادیق احکام و تبیین معانی الفاظ را به انجام می رساند.
کلمات کلیدی: ابن ادریس, عرف, فقه
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1888496/