رکن نهایی در جرم محاربه و عنصر روانی ناظر بر آن
عنوان مقاله: رکن نهایی در جرم محاربه و عنصر روانی ناظر بر آن
شناسه ملی مقاله: JR_JJFIGHL-53-2_008
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_JJFIGHL-53-2_008
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
حسن قاسمی مقدم - استادیار گروه حقوق دانشگاه یزد
نیکو نیک زر - کارشناس ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه یزد
خلاصه مقاله:
حسن قاسمی مقدم - استادیار گروه حقوق دانشگاه یزد
نیکو نیک زر - کارشناس ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه یزد
ماده ۲۷۹ قانون مجازات اسلامی، «ایجاد ناامنی در محیط» را به عنوان نتیجه مجرمانه و رکن نهایی برای تحقق محاربه در نظر گرفته است. بر اساس مبانی فقهی مربوطه، این عبارت مشتمل بر ایجاد فضای خوف و سلب امنیت عمومی است. مقنن، عنصر روانی ناظر بر آن را «قصد جان، مال یا ناموس مردم یا ارعاب آنها» قرار داده است. قصد ارعاب مردم، قصد بخشی از نتیجه است. و قصدهای سه گانه اول، در واقع انگیزههای خاص اند. علاوه بر اشکالات قانوننویسی، موضع مقنن درباره رکن نهایی محاربه ایراد اساسی دارد. زیرا طبق دلایل قرآنی و روایی، و اقوال برخی از فقهای امامیه همچون شیخ مفید، قدرمتیقن این است که محارب باید مالی را اخذ کرده باشد. ماده مذکور، بدون توجه به قاعده درا و احتیاط در دماء و بر پایه خلط میان مبنای شیخ مفید و شیخ طوسی، صدور حکم به اعدام درباره کسی را تجویز نموده است که مرتکب قتل، سرقت یا تجاوز نشده است.
کلمات کلیدی: محاربه, نتیجه, ناامنی, قصد ارعاب, راهزنی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1888694/