نوشین پیمان - دانشگاه علوم پزشکی مشهد
منصوره خنده رو - دانشگاه علوم پزشکی مشهد

زمینه و هدف: یائسگی دوره ای طبیعی از زندگی زنان است که درک زنان از این دوره کاملا متفاوت است. درست گذراندن این دوره ارتباط مستقیمی با بهبود کیفیت زندگی در باقیمانده عمر دارد. مواد و روش کار: این تحقیق کیفی به روش پدیدار شناسی با رویکرد کلایزی در رابطه با ادراک زنان بالای ۴۰ سال در مورد پدیده یائسگی صورت گرفته است. تعداد ۳۶ زن بالای ۴۰ سال بر اساس نمونه گیری مبتنی بر هدف، نوع همگن، از بین مراجعه کنندگان به مراکز بهداشتی درمانی مشهد، انتخاب شدند. جلسات پیاده سازی شد و تحلیل محتوایی به شیوه هفت مرحله ای کلایزی تحلیل، تماتیک، انجام گرفت. یافته ها: پدیده یائسگی از دیدگاه شرکت کنندگان دارای دو محور اصلی رضایت و عدم رضایت نسبت به پدیده یائسگی، بود. درون مایه اصلی یافته ها به صورت یائسگی بعنوان روند غیر قابل اجتناب زندگی، نیاز به حمایت، نقش معنویت در زندگی، نیاز به آموزش به منظور سازگاری موثر و خودکارآمدی استخراج گردید. بیشترین عامل در تقویت خودکارامدی، حمایت شوهر و فرزندان ذکر شد. شرکت کنندگان معتقد بودند که افزایش آگاهی در زمینه یائسگی باعث کاهش عوارض و افزایش خودکارآمدی و بهبود کیفیت زندگی می گردد. نتیجه­ گیری: وجه مهم در زندگی زنان رسیدن به سازگاری موثر در برابر یائسگی به عنوان یک روند غیر قابل اجتناب زندگی می باشد. به­کارگیری منابع حمایتی و ارتقاء سطح آگاهی و خودکارآمدی برای سازگاری آنان در این مرحله از زندگی، موثر می باشد. این یافته­ها، می تواند نگرش جدیدی به دست اندرکاران امر سلامت برای درک واقعی­تر از نیازهای زنان در این مرحله از زندگی و مشکلات واقعی شان ارائه نماید.

menopause, attitude, self-efficacy, ادراک, یائسگی, خودکارآمدی