محمدرضا حسین آبادی - گروه تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کلاله
حمیدرضا طاهری - دانشگاه فردوسی مشهد
سید محمد علوی نیا - دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی
فهیمه کیوانلو - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ایرانشهر
محمد سید احمدی - دانشگاه ولایت، ایرانشهر
نقی رحیمی - اداره آموزش و پرورش شهرستان کلاردشت

چکیده زمینه و هدف: یکی از علل عمده مرگ و ناتوانی در تمام کشورها، سکته مغزی است و شایع ترین عارضه ناشی از سکته مغزی همی پلژی است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک دوره حرکت درمانی بر تونیسیته تشدید شده عضلانی، تعادل و کیفیت زندگی بیماران همی پلژی است. مواد و روش کار: در این پژوهش نیمه تجربی که جامعه تحقیق را بیماران همی پلژی ثانویه مبتلا به سکته مغزی شهرستان نیشابور تشکیل می داد، تعداد ۲۴ بیمار همی پلژی با میانگین سنی ۱۹/۵ ± ۳۳/۵۳ انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه کنترل و گروه تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی پروتکل تمرینی را به مدت ۴ هفته، هفته ای سه جلسه و هر جلسه به مدت یک ساعت انجام دادند. میزان تعادل، تونیسیته چهار سر ران و کیفیت زندگی در مرحله پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه ارزیابی شد. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تعادل برگ (BBS) Berg Balance Scale، مقیاس تونیسیته تشدید شده عضلات آشورث (MAS) Modified Ashworth Scale، پرسشنامه کیفیت زندگی بارتل (BI) Barthel Indexو پرسشنامه جمعیت شناختی استفاده شد. تجزیه و تحلیلها با استفاده از آزمون های تی زوجی و مستقل با نرم افزار ۱۶ SPSS انجام گرفت. یافته ها: دو گروه در ابتدا به لحاظ تعادل، تونیسیته تشدید شده عضلانی و کیفیت زندگی یکسان بودند. میانگین تعادل و کیفیت زندگی در گروه تجربی بطور معنی داری (۰۰۱/۰ P=) بهبود یافت و میزان تونیسیته عضله چهار سر ران نیز به طور معنی داری به میزان ۵۰ درصد در این گروه کاهش یافت (۰۰۱/۰ P=). در گروه کنترل تغییر معناداری در پس آزمون نسبت به پیش آزمون مشاهده نشد. نتیجه گیری: حرکت درمانی می تواند تعادل و کیفیت زندگی بیماران همی پلژی را بهبود بخشد و تونیسیته عضلانی را کاهش دهد.

Key words: Exaggerated Muscle Tonicity, Hemiplegia, Quality of Life, Physical therapy, واژه های کلیدی: تعادل, تونیسیته تشدید شده عضلانی, حرکت درمانی, کیفیت زندگی, همی پلژی