ابراهیم حسین زاده - دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی
علی خاکشور - دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی
عبدالرضا شاکری - دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی
علی احمدی - دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
حسین لشکردوست - دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی

چکیده زمینه و هدف: در کشور ما زمان تعویض کاتتر درون وریدی، ۷۲ ساعت می باشد که بنا به مراجع بین المللی این زمان در کودکان قابل افزایش است. دلیل این محدودیت زمانی جلوگیری از عوارض نصب کاتتر از جمله فلبیت و انسداد بوده است. این پژوهش با هدف مقایسه بروز عوارض در دو روش روتین و روش بر اساس اندیکاسیون های بالینی در کودکان بستری در بیمارستان امام رضا (ع) بجنورد انجام شد. مواد و روش کار: این کار آزمایی بالینی تصادفی شده بر روی ۱۵۰ کودک بستری انجام شد. کودکان واجد شرایط بر اساس جدول اعداد تصادفی به دو گروه (۷۵ نفر در هر گروه) تخصیص یافتند. در یک گروه، روش روتین نصب و تعویض کاتتر درون وریدی (تعویض کاتتر نهایتا راس ۷۲ ساعت)، و در گروه دیگر، تعویض کاتتر تنها بر اساس بروز عوارض ناشی از کاتتر صورت می گرفت. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های کای دو، تی مستقل، من ویتنی، نمودار کاپلان مایر و آزمون لوگرنک، از طریق نرم افزار Stata ۱۲ تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در بین کل افراد مورد بررسی در طول مطالعه، مجموعا ۳۱ واقعه (بروز عوارض از جمله انسداد، انفیلتراسیون و فلبیت) ایجاد شد. میانه زمان ماندگاری کاتتر در گروه مداخله (۹۳ ساعت) به طور معناداری بیشتر از گروه شاهد (۶۷ ساعت) بوده است. با آنکه از لحاظ فراوانی، گروه مداخله نسبت به گروه شاهد، فراوانی انفیلتراسیون بیشتری داشت که معنادار بود، ولی از لحاظ بروز عوارض بین دو گروه، تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه، برتری روش اندیکاسیون بالینی را نسبت به روش روتین تعویض کاتتر نشان داده است.

Keywords: Clinical indications procedure, Routine procedure, intravenous catheter, complication incidence, واژه های کلیدی: روش اندیکاسیون بالینی, روش روتین, کاتتر درون وریدی, بروز عوارض