علی محبی - استادیار پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

ابر چالش های منابع طبیعی کشور بیابانزایی، تغییر اقلیم، تغییرات هیدرولوزیک و تغییر کاربری اراضی( مهم ترین آنها برداشت معادن و تبدیل دیم زار) ، معرفی شده اند. راهکارهای کاربردی نیز به ترتیب حفاظت، انجام تحقیقات و پایش تاثیر تغییرات اقلیمی برمحیط زیست، تامین حقابه طبیعت و تغییر چارچوب نظری تدوین برنامه های توسعه ای کشور از مدیریت منابع محور به خدمات محور بیان شده است ( جلیلی، ۱۳۹۹). با نگاه اجمالی به راهبردهای اشاره شده در فوق می توان مقوله حفاظت را به عنوان هسته مرکزی راهکارها معرفی نمود. حفاظت جنبه های مختلفی را شامل می گردد که از جمله آنها، حفاظت در برابر آتش سوزی، تغییر کاربری، پروژه های عمرانی و معادن، مدیریت چرا، حفاظت مستقیم از عرصه ها، واگذاری ها و.. را می توان نام برد. هر کدام از آنها نیز رویکرد های مدیریتی خاص خود را می طلبند. در کشور ما تنها مدل مدیریت این منابع ، سناریوی مدیریت دولتی است که خود با محدودیت های درونی و بیرونی بسیاری مواجه بوده و شواهد و نتایج تحقیقات از تخریب کمی و کیفی روز افزون این منابع با ارزش در سایه مدیریت فوق حکایت دارد ( محبی، ۱۴۰۰ و۱۳۹۷ الف و ب) و ( فیاض، ۱۳۹۵) . بنابراین به نظر می رسد بررسی نارسایی های مدیریت کنونی به منظور تغییر یا اصلاح قوانین، ساختار و عملکرد تشکیلات مدیریتی موجود و یا ارائه چارچوب مدیریتی جدید برای عرصه های ملی از ضروریات باشد.

مدل, حفاظت, مراتع, ایران