محسن کلاگری - دانشیار پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
خسرو میرآخورلو - مربی پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
آزاده صالحی - استادیار پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
فاطمه احمدلو - استادیار پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
سارا تیموری - استادیار پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
ابوالفضل جعفری - استادیار پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
سعیده اسکندری - استادیار پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
رضا باقری - پژوهشگر، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
محمد کاظم عراقی - مربی پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
محمد باقر خدایی - مربی پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
رفعت الله قاسمی - مربی پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

ارزیابی و تحلیل وضعیت موجود کمی و کیفی تولید چوب در صنوبرکاری های کشور و تعیین نقاط ضعف و رفع نواقص و ایرادات فنی می تواند منجر به ارائه راهکارها و پیشنهادهای علمی تاثیرگذار جهت افزایش تولید چوب و بهبود بهره وری تولید گردد. در این گزارش در مرحله اول وضعیت کمی و کیفی موجود صنوبرکاری کشور شامل تعیین سطوح زیر کشت، وضعیت کمی و کیفی تولید چوب سرپا درختان در استانهای صنوبرخیز کشور و نیز ظرفیت های علمی و فنی که حاصل نتایج دستاوردهای تحقیقاتی است و نیز پتانسیل ها و اراضی مستعد صنوبرکاری کل کشور به عنوان یک ظرفیت مورد ارزیابی قرار می گیرد. با توجه به وضعیت موجود از نظر تولید کمی و کیفی چوب، مشکلات و موانع تولید شناسایی و بر اساس نتایج مطالعات انجام شده راهکارهای علمی، فنی، اجرایی و ترویجی لازم ارائه می گردد. میزان نیاز فعلی و چشم انداز نیاز آینده صنایع به مواد اولیه چوب برای دوره ۱۰ ساله نشان می دهد که چوب مصرفی از طریق زراعت چوب حدود ۱۲ میلیون متر مکعب برآورد می شود. نتایج بررسی سازمان های اجرائی و بخشهای تحقیقاتی کشور بیانگر آن است که سطوح فعلی زراعت چوب در کشور امکان افزایش را دارد. با تعیین قابلیت ها و پتانسیل های توسعه زراعت چوب در کشور می توان میزان برداشت سالانه چوب را افزایش داد. نتایج بررسی توانایی رشد ارقام پرمحصول صنوبر (۴۰-۳۵ مترمکعب در هکتار در سال) نشان داده که تولید چوب مورد نیاز کشور از طریق زراعت چوب با مساحت ۳۰۰ هزار هکتار قابل حصول می باشد که در یک برنامه ریزی ۱۰ ساله بدست خواهد آمد.

صنوبر, زراعت چوب, تولید چوب, ترویج