امیر نوربخش - دانشیار پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
ابوالفضل کارگرفرد - دانشیار پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
فرداد گلبابائی - مربی پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

برخی صنایع در دنیا همواره به دنبال ایجاد فن آوری تولید مواد و قطعات کامپوزیتی بر مبنای چوب و پلیمر و استفاده از آن بوده اند. بر اساس قوانین محیط زیستی اتحادیه اروپا جایگزینی ۸۰ درصد قطعات بدنه و تزئینات داخلی خودروها، پروفیل های در و پنجره، کف سازی ساختمان ها ، و لوازم چوبی خانگی با این نوع کامپوزیت ها تا سال ۲۰۲۵ میلادی مد نظر است. اهمیت مواد لیگنوسلولزی به اندازه ای زیاد شده که این مواد امروزه به عنوان تقویت کننده پلاستیک ها مورد توجه بسیاری از محققان قرار گرفته است. استفاده از ضایعات پلیمری و چوبی در دنیا موضوعی ارزشمند است که به دلایل متعددی از جمله ارزانی ، بازیافت پذیری ، ایجاد ارزش افزوده و کاهش انرژی مد نظر محققان قرار گرفته است. انواع پلیمرهای ضایعاتی شامل پلی پروپیلن (PP) و پلی اتیلن سنگین (HDPE) دارای حجم تولید بسیار بالایی هستند. علاوه بر آن پلی اتیلن ترفتالات (PET) ، پلی استایرن (PS) و پلی اتیلن سبک (LDPE) نیز از حجم تولید قابل توجهی برخور دارند. انواع گرمانرم ها که به شکل های مختلف تولید می شوند بعد از مصرف قابلیت بازیافت را دارند. نتایج تحقیقات در این زمینه نشان داده است که می توان از انواع ضایعات چوبی و سلولزی به همراه ضایعات پلیمری در ساخت کامپوزیت چوب-پلاستیک استفاده کرد.

ضایعات چوب, ضایعات پلاستیک, کامپوزیت, کاربرد