علیرضا اشتری تفرشی - استادیار دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)
احمد بادکوبه هزاوه - دانشیار دانشگاه تهران

در نیم? دوم سد? ششم هجری ، در حالی که خلافت شیعی فاطمیان در مصر ضعیف ترین دوران حیات سیاسی خود را سپری می کرد، زنجیره ای از سیاستمداران سنی موفق شدند بارها به مقام بسیار مهم وزارت دست یابند. اینان که التزام و وابستگی فراوانی به اندیشه خلافت سنی عباسیان در بغداد داشتند و سرانجام نیز توانستند خلافت فاطمی را سرنگون سازند، مجبور بودند در راه بقای سیاسی و نیز هر چه ضعیف تر کردن رقیبان خود، سیاست های مشابه و ویژه ای را دنبال کنند که از مهم ترین آنها یک رشته سیاست های مذهبی بود. در صدر این سیاست های مذهبی بهره گیری سیاسی اجتماعی از نفوذ عده ای از عالمان نامدار و ایجاد رابط? مثبت و دوسویه با آنها و نیز تلاش برای ایجاد زمینه مناسب فکری ، اعتقادی و اجتماعی برای کسب قدرت بود . بررسی روابط محکم و هدفمند این سیاستمداران و آن عالمان مهم ترین جنبه های چگونگی قدرت یافتن تسنن در مصر و پیدایش زمینه های مناسب برای به قدرت رسیدن ایوبیان را روشن می سازد.

ایوبیان , سیاست مذهبی , عالمان دینی , فاطمیان , مدرسه., وزیران سنی