فرزانه بیداری - دانشجوی دکتری روان شناسی عمومی، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرعباس، ایران.
آزیتا امیرفخرایی - استادیار گروه روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بندرعباس، بندرعباس، ایران.
اقبال زارعی - استادیار گروه روان شناسی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر باورهای غیرمنطقی و خودتنظیمی هیجانی زنان دارای تعارض زناشویی با طرحواره های ناسازگار اولیه انجام گرفت. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان دارای تعارضات زناشویی با طرحواره های ناسازگار اولیه مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در شش ماهه پاییز و زمستان سال ۱۳۹۸ بود. در این پژوهش تعداد ۴۰ زن دارای تعارضات زناشویی با طرحواره های ناسازگار اولیه با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند (هر گروه ۲۰ زن). گروه آزمایش طرحواره درمانی را طی دو ماه در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای دریافت نمودند. در گروه آزمایش ۴ نفر و در گروه گواه ۳ نفر ریزش وجود داشت. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه باورهای غیرمنطقی (جونز، ۱۹۶۹)، پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی (گروس و جان، ۲۰۰۳)، تعارض زناشویی (براتی و ثنایی، ۱۳۷۵) و طرحواره های ناسازگار اولیه (یانگ ، ۱۹۹۸) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که طرحواره درمانی بر باورهای غیرمنطقی و خودتنظیمی هیجانی زنان دارای تعارض زناشویی با طرحواره های ناسازگار اولیه تاثیر معنادار دارد (p<۰/۰۰۱). بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که می توان از طرحواره درمانی در جهت کاهش باورهای غیرمنطقی و بهبود خودتنظیمی هیجانی زنان دارای تعارض زناشویی با طرحواره های ناسازگار اولیه بهره برد.

باورهای غیرمنطقی, تعارض زناشویی, خودتنظیمی هیجانی, طرحواره های ناسازگار اولیه, طرحواره درمانی