فرزانه روحانی مشهدی - استادیار پژوهشکده اعجاز قرآن دانشگاه شهید بهشتی
منصور پهلوان - استاد گروه علوم قرآن و حدیث دانشکده الهیات دانشگاه تهران
محمد علی مهدوی راد - دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث پردیس قم دانشگاه تهران

یکی از گونه های یادکرد امام مهدی(ع) در قرآن، اشاره به حقایق مهدوی ضمن سرگذشت پیامبران و امت های پیشین است. به دلایل متعدد قرآنی و روایی که در این پژوهش به آن اشاره می گردد، بسیاری از ویژگی های امام مهدی(ع) و دوران ظهور ایشان ضمن آیات قصص قرآن بیان شده است. در واقع آیات و روایات منظرهایی را به روی ما گشوده اند که با نگریستن از آن منظرها به قصص قرآن می توان اشارات قرآن را به امام مهدی(ع) و روزگار ظهور، دریافت. آنگاه با تدبر در آیات قصص آدم، نوح، ابراهیم، یوسف، موسی(ع) و عیسی(ع) از این منظرها، اشارت های قرآن به امام مهدی(ع) استنباط می شود. مقام خلافت، پنهان بودن ولادت، طول عمر، غیبت، ابتلاء قوم، عذاب کافران قوم و نجات مومنان از جمله حقایقی هستند که قصص قرآن بدان اشارت دارد.

ابتلائات و جداسازی نیکان از بدان دوران, امام مهدی ع, پنهانی ولادت, پیامبران الهی, تشکیل جامعه صالحان, طول عمر, غیبت