مژگان رهبان

پدیده کمرویی به عنوان یک معلولیت اجتماعی چنانچه به موقع تشخیص داده نشود و درمان نگردد ممکن است آثار نامطلوبی به همراه داشته باشد و رشد شناختی، عاطفی و اجتماعی فرد را به طور جدی متاثر سازد. لذا این پژوهش با هدف بهبود بخشیدن و کاهش مشکل کمرویی دانش آموز انجام شده است. پژوهش از نوع کیفی و آموزش پژوهی و معطوف به محیط آموزشی و کلاس درس می باشد، داده ها از طریق مشاهده، مصاحبه با والدین، نظرسنجی، پرسشنامه، مشورت با همکاران و منابع کتابخانه ای و پایگاههای اطلاعاتی جمع آوری شد. در سال تحصیلی۱۴۰۱-۱۴۰۰ وقتی مشاهده کردم که یکی از دانش آموزانم، ساکت، کم تحرک و کم حرف می باشد در فعالیت های داوطلبانه شرکت نمی کند، ارتباط اجتماعی با دیگر دانش آموزان ندارد و کمتر سعی می کند در فعالیت های کلاسی و فعالیت های گروهی شرکت نماید. و مشکل کمرویی دارد. تصمیم گرفتم مشکل او را حل نمایم .بعد از تجزیه و تحلیل اطلاعات، با راهکارهایی همچون ارتباط نزدیک و صمیمی با او، تشویق، دادن مسئولیت به وی با در نظر گرفتن توانائی هایش، استفاده از روش بازی در قالب های مختلف سعی کردم مشکل کم رویی را در وی برطرف نمایم و بعد از اجرای راه حلها مریم فرصت اندیشیدن، ابراز وجود و مداخله موثر در فعالیت های آموزشی و پرورشی مدرسه را پیدا کرد و فرصت مناسب برای تمرین و کسب تجربه برای مسئولیت های آینده در زندگی شخصی و اجتماعی را به دست آورد و از یک دانش آموز کم رو، منزوی و گوشه گیر ابتدای سال به یک دانش آموز فعال، شاد و با نشاط در پایان سال تبدیل شد.

کم رویی، دانش آموز، بازی درمانی