سیدحسن رسولی - دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، ایران
صادق صیدبیگی - دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران، ایران
مرضیه اقبالی - دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد نور، دانشگاه آزاد اسلامی، نور، ایران
جواد پوریانی - مربی و عضو هیات علمی هنر و معماری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

با توجه به اینکه حدود یک سوم از جمعیت شهری ما در این بافت ها زندگی می کنند؛ لذا لازم است به منظور ارتقای کیفیتزیست و حفظ کرامت انسانی در این بافت ها با بهره گیری از روشهای مداخله نوین از زوال رو به رشد آنها جلوگیری کرد، یکیاز مهمترین راهکارها استفاده از سرمایه بخش خصوصی با تهیه طرح های اجرایی با ریسک سرمایه گذاری پایین در این بخشمی باشد، الگوی توسعه مبتنی بر حمل ونقل (TOD) به عنوان یکی از تکامل یافتهترین الگوهای توسعه شهری با استفاده بهینهاز اراضی اطراف ایستگاه های حمل ونقل عمومی میتواند ضمن بازسازی کالبدی زمینه ساز توسعه اقتصادی و اجتماعی درمحلات شهری شود، در این پژوهش بازآفرینی محلات شهری با بهره گیری از الگوی توسعه مبتنی بر حمل ونقل (TOD) موردبررسی قرار گرفته است. روش پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی و به لحاظ هدف بنیادی بوده است. یافته های پژوهش نشان داده است که توسعه ای که مبنی بر استفاده بهینه از کاربری اراضی، اختلاط کاربری ها، گستردگی سیستم حمل و نقل عمومی ورواج پیاده مداری و مسیرهای دوچرخه رو در کنار بافتی متراکم می باشد. ضرورت پرداختن و روی آوردن به این نوع توسعه رامی توان در پیشرفت های قرن اخیر از جمله افزایش ترافیک و ناتوانی سطوح در پاس و انتقالات، ازدحام جمعیت، نامتوازن شدنتوزیع و پراکنش کاربری اراضی، از میان رفتن رنگ تعلق، هویت و سرزندگی توسعه های کالبدی جدید و غیره دانست. میزانموفقیت در دستیابی به چنین توسعه ای در شهرها در وهله اول به چگونگی ارتباط سیستم حمل و نقل و کاربری زمین بستگی دارد.

توسعه پایدار، بازآفرینی شهری، محلات شهری، توسعه مبتنی بر حمل ونقل