سامان ممبنی - دانشجوی کارشناسی ارشد جزا و جرم شناسی دانشگاه آزاد رامهرمز
هرمز اسدی کوه باد - گروه حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رامهرمز، رامهرمز، ایران

در میان تمام بزهکاران، اطفال و نوجوانان به لحاظ شرایط سنی و آینده ای که در پیش رو دارند، از وضعیت حساس تری برخوردارند که به عقیده بسیاری از روانشناسان و حقوقدانان نیازمند توجه ویژه دستگاه های قضایی و اجرایی و نیز اعمال راهکارهای جدیداز جمله استفاده از مجازات جایگزین حبس هستند. هدف از انجام پزوهش حاضر بررسی حقوقی مجازات های جایگزین جرایم اطفال در نظام قضایی ایران می باشد؛ که به روش توصیفی تحلیلی انجام می شود. یافته های این پژوهش نشان می دهد؛ در کشور ما پس از طی مراحل گوناگون تقنینی و قضایی و اجرایی، تدابیر جایگزین حبس در مورد کودکان و نوجوانان، بالاخره جایگاه خود را در نظام حقوقی یافتند و در قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ و در فصل دهم این قانون پیش بینی شدند. محور اصلی سیاست گذاری صورت گرفته در قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ را می توان در تمرکز بر دیدگاه های اصلاحی و تربیتی و تلاش در جهت حذف هرچه بیشتر واکنش های کیفری مشاهده نمود. همچنین می توان به این نتیجه دست یافت که؛ مجازات های جایگزین حبس در حقیقت وسیله ای است برای استفاده از اقداماتی که می تواند روند اصلاح مجرمان را سرعت بخشد و در نهایت نتیجه گیری می شود که اجرای موفقیت آمیز این تدابیر، نیازمند فرهنگ سازی مناسب در این جامعه است.

عدالت ترمیمی، سیاست جنایی، جایگزین حبس، جرایم اطفال