هانیه الماسی - کارشناسی ارشد حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری، ساری، ایران
حسین رحیمی - دکتری حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری، ساری، ایران
احمد اسفندیاری - دکتری حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری، ساری، ایران

زمینه و هدف حمل از طریق خطوط لوله یکی از شیوه های نوظهور در حمل مواد و کالا در جهان است که به واسطه مزایا و قابلیت های ویژه و منحصربه فرد خود در جابجایی موادی همچون نفت و گاز و دیگر میعانات روز بروز در کانون توجه برنامه ریزان و توسعه ی بخش حمل ونقل در کشورها قرار می گیرد؛ اما این شیوه ممکن است موجب بروز خساراتی گردد که مسئولیت مدنی را در پی خواهد داشت. یافته ها و نتایج قواعد مربوطه درزمینه مسئولیت متصدی حمل در حوزه حمل ونقل نفت و گاز از طریق خطوط لوله در نظام حقوقی ایران و همچنین در نظام حقوقی بین الملل از تکامل چندانی برخوردار نیست بر این اساس در این زمینه نیازمند قواعد منسجم از حوزه قواعد عام حمل ونقل می باشیم. در حمل نفت و گاز از طریق خطوط لوله ماهیت قرارداد حمل ونقل در حقوق تجارت بر آن نیز صدق می کند به گونه ای که با توجه به عقدی که بین فرستنده و متصدی حمل محموله نفت و گاز منعقد می شود. متصدی حمل ملزم به رعایت تمامی مفاد توافق شده در قرارداد می باشد و اگر در این زمینه قصور و کوتاهی کرده باشد تبعات و خسارات ناشی از این کوتاهی بر عهده وی می باشد مگر اینکه خسارات وارده توسط عوامل خارج از حیطه اختیارات وی (همچون قوه قاهره) صورت گرفته باشد که در این صورت نیز وی ملزم به اثبات این عامل خارجی برای معافیت از مسئولیت می باشد.

مسئولیت مدنی، حمل ونقل، نفت و گاز، متصدی حمل و نقل