امیر جعفری - دانشجوی کارشناسی پیوسته آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان شهید رجایی تربت حیدریه ، ایران

در داستان گویی با شیوه هایی که از گذشته های دور در بین مردم رایج بوده است اهداف بسیاری نهفته است. در داستان گویی باشیوه های معمول به رشد و پرورش نیروی تخیل، رشد شناخت، تکامل ذوق هنری، شکوفایی شوق مطالعه و حتی توانایی بهبودسوادآموزی و تحصیل توجه بسیاری میشود. داستان گویی با شیوه های قدیمی تر به دلیل ارتباط مستقیم و چهره به چهرهیداستان گو با مخاطب به کودک این توانایی را میدهد تا با میراث های قومی و ملی خویش آشنا شود و هویت خود را شکل دهد.داستان گویی مقام اول را دریادگیری، رشد تخیل، کنجکاوی و خلاقیت کودکان در سنین پایین دارد. در این پژوهش هدف بررسی۱تاثیر داستان خوانی بر هوش کلامی کودکان پیش دبستانی است. فرضیه پژوهشی مبنی بر آن است که داستان خوانی موجب افزایشهوش کلامی کودکان پیش دبستانی می گردد. داستان خوانی شامل بازگویی داستان، حکایت، روایت و افسانه به نثرا به شعر است که پیش چشم مخاطب به طور زنده اجرا می شود. از جمله موارد مهم و اثرگذار در تربیت کودک، تربیت هوش اخلاقی اوست. هوش اخلاقی به معنای توانایی درک درست از نادرست است. این عبارت به معنای برخوردار بودن از عقاید اخلاقی راسخ و قوی و عملکردن به آنهاست.

ابتدایی ، داستان گویی ، دانش آموزان، معلم ، یادگیری .