امیرحسین رادمردی - کارشناسی آموزش کودکان با نیاز های ویژه
سعیدرضا نجیبی - کارشناسی آموزش کودکان با نیاز های ویژه

هدف از این پژوهش که از نوع کتابخانه ای و مروی می باشد بررسی ویژگی های دانش آموزان بیش فعال و نحوه برخورد با آنها می باشد. والدین با مشاهده شیطنت زیاد یا ساکت بودن افراطی کودک دچار شک و تردید می شوند که به همین دلیل پزشکان به بررسی رفتار کودکان یاد شده پرداختند و بیان کردند که رفتار هر دو گروه کودکان طبیعی بوده و نشان دهنده عدموجود هر گونه بیماری یا آسیب مغزی است. اما گروهی از کودکان نیز وجود دارند که از همان دوران نوزادی علائمی خاص در ۱ رفتار و حرکات آنان مشهود است به طوری که والدین بیان می کنند همواره در حال گریه و شیون هستند و با مشکلاتی مانند سخت به خواب رفتن، حواس پرتی، عدم تمایل به شیر خوردن و... نیز مواجه اند. با بزرگتر شدن کودک علائم نیز مشخص تر می شوند، به گونه ای که نه تنها در بازی های اشتراکی و نوبتی با سایر هم سن و سالان شرکت نمی کنند بلکه به دلیل عدم توانایی برای برقراری تعاملات اجتماعی، اغلب تنها هستند و دوست صمیمی نیز ندارند. هم چنین به دلیل انرژی فراوانی که دارند، رفتار های نا شایست مانند پرت کردن اشیا به سمت اطرافیان نیز بروز می دهند که والدین آن ها را نه تنها آشفته و عصبی می کند بلکه موجب سخت گیری بیشتر روند تربیتی و انتقاد از رفتار کودک نیز می شود که نتیجه طولانی مدت آن، کاهش اعتماد به نفس و عزت نفس کودک خواهد بود. به چنین کودکانی بیش فعال می گویند که یکی از اختلالات رشدی مختص سنین خردسالی به شمار می رود. یکی از سوالات والدین درباره اختلال بیش فعالی این بوده که چه زمانی می توان این اختلال را تشخیص داد. به عقیده بسیاری از کارشناسان شناسایی کودکان بیش فعال، معمولا تا ۳ سالگی رخ می دهد که والدین در تسریع این روند نقش اساسی دارند که باید با مشاهده هر گونه علائم هشدار دهنده در رفتار و حرکات کودک، برای ارزیابی دقیق تر او را نزد پزشک متخصص ببرند.

بیش فعالی، آموزش، معلمان، والدین