ابوالفضل کارگر - دانشجوی کارشناسی رشته ادبیات و زبان فارسی دانشگاه فرهنگیان

انسان کامل سرچشمه همه معارف اولیا و انبیا در باب خداوند است, بلکه او خود حقیقت الهیه ابدی است. انسان و انسان شناسی از موضوع های محوری آثار مولانا و حافظ است. تمام موضوعات دیگری که در آثار آنان مطرح و بررسی شده اند بی گمان با موضوع انسان ارتباط دارند. انسان کامل یعنی آن انسانی که قهرمان همه ارزش های انسانی است. شعر حافظ چون آیینه ی تمام نمای روحوروحیه و عقیده و سلیقه و نگاه و نگرش او به انسان و جهان و طبیعت و ماوراء طبیعت است. انسانهایی که در تمام جهات انسانی خود به کمال رسیده اند همواره منبع فیض الهی می باشند و همچون طبیبانی آگاه و دلسوز، در پی درمان امراض و بیماری های جسمی و روحی نوع بشر میباشند و بدون چشم داشت پاداشی ، در مسیر هدایت بشر گام بر می دارند که به تعبیر مولوی هیچ عصروزمانی نیست که از وجود چنین رهبران و هادیان روحانی خالی باشد و می گوید » همین افراد مکمل و برگزیدگان حق اند کهدر هر دوره و زمانی به صورتی و کینونتی خاص برای هدایت و دستگیری بشر ظهور میکنند۱

حافظ ، مولانا ، انسان شناسی ، انسان کامل